یادداشت فهیمه حدیدی
4 روز پیش
اولین و تنها زندگی نامه موجود از استاد تمام ، دانشمند و محقق بزرگ شهید علیمحمدی که از زبان همسر روایت شده است. از این جهت منبع دست اول و قابل توجهیست. اینکه چقدر آدم سرسخت ، پرتلاش و متعهدی در یادگیری بودن خیلی تحسین برانگیزه... و به آدم یادآوری می کنه تو کجاهستی ؟! چقدر از دانش و عنوان تحصیلت مایه داری؟...
اما من توی این کتاب دنبال " زن دانشمند و محقق"می گشتم! اونجایی که دکتر علیمحمدی بعضا دانشجوهای دختر رو با انگیزه و پرتلاش می دید در پروژه ها و ناراحت بود ازینکه بعد از ازدواج از کارها و فضای علمی کنار میرن. اون قسمت از ماجرا که همسر خودشون هم برای همراهی تحصیل ایشون ، نقش خانه داری رو با مسئولیت هایی سنگین پذیرفتند و پس از اتمام تحصیل دکتر در بهترین دانشگاه های ایران و فرصت های بین المللی؛ سهم همسر ایشان از تحصیلات آکادمیک بعد از سال ها وقفه، رشته روانشناسی در دانشگاه آزاد بود.
ابدا نمی خواهم این الگو را زیر سوال ببرم، این الگو بر اساس عشق و مسئولیت پذیری دو انسان برگزیده شکل گرفته است. اما بسیار دنبال خودم می گردم! اینکه دانشجو و محقق دختر در یک رشته علوم پایه جایش کجاست...کجا می ایستد، کجا شتاب می گیرد و می دود ....و اصلا چقدر می ارزد؟!
در نهایت اینکه قلم کتاب کمی انعطاف ناپذیر بود و می توانست خوشخوان تر و پیوسته تر نگارش شود.
پ،ن: برای مثال همسر شهید دانشمند هسته ای دکتر شهریاری هم رشته ایشان است_در زمانی که اصلا متداول نبوده برای خانم ها_ ، آنچه از این کتاب گفتم صرفا یک مثال بود. اما فکر می کنم الگوی این کتاب بیشتر پذیرفته شده باشد.
(0/1000)
نظرات
2 روز پیش
در مورد این تیکه: «دانشجو و محقق دختر در یک رشته علوم پایه جایش کجاست» واقعیت اینه که جای دانشجو و محقق آقا هم مشخص نیست حتی :) دوم اینکه، به نظرم در آینده‌ی نه‌چندان دور کار آکادمیک برای آقایون نخواهد صرفید و دیگه اکثر دانشمندان و آکادمیسین‌ها هم خانم خواهند بود :) همین الانشم نمی‌صرفه البته.
3
1
2 روز پیش
من فکر می کنم در بیشتر حوزه ها آقایون رو جدی تر خواهند گرفت و موقعیت های بهتر و حتی حساس تری برای کار های پژوهشی بهشون داده میشه ... اینکه اکثر ورودی دانشگاه ها یا تحصیلات تکمیلی خانم باشن یه بحثه ، اینکه وقتی فلان ارگان و سازمان که پروژه های مهم ملی رو پیش میبره فراخوان میده همیشه یه تبصره متقاضی آقا درکاره یه حرف جداست . بله الان ورودی دانشگاه ها توی علوم‌پایه خانم‌ها هم هستن.ولی فکر می کنم نقش هایی مثل تدریس رو برامون کنارگذاشتن... البته از جهاتی هم منطق وجود داره برای اینکار و اینم حالا اضافه بگم. ببخشبد طولانی شد. ولی بحث انتخاب برام مطرح هست . در یک نگاه خیلی ایده آل و آرمانی ، یک خانم دانشجو خودش می تونه یه علیمحمدی برای کشورش بشه؟ یا اینکه باید وارد زندگی مشترک بشه کلی صبر و از خودگذشتگی نشون بده تا بتونه یه شخصیت دانشمندی رو به جامعه عرضه کنه...بحثم سر این حرفا بود و بیشتر بلندبلند فکر کردنه!
1
2 روز پیش
اینکه در بعضی حوزه‌ها آقایون رو جدی‌تر میگیرن به نظرم به خاطر اینه که در کل هنوز نقش‌های سنتی در خانواده‌های ما حفظ شده و آقا مجبوره پول در بیاره. نمی‌خوام بگم ویژگی‌های جنسیتی در کار نیست، هست ولی به نظرم مورد اول پررنگ تره. در مورد علیمحمدی شدن هم راستش نظری ندارم. چه مرد چه زن. اونچه که من دارم می‌بینم اینه که کسی در آکادمی رشد می‌کنه که شرایط مالی بیرون از دانشگاهش بهش فراغت بال برای پژوهش میده، چه زن چه مرد. علیمحمدی شدن چون فقط دانشمند شدن نیست و محیط‌های خاص دیگری رو می‌طلبه سخت‌تر میشه در موردش نظر داد. من به شخصه مشکلی ندارم یه خانم بره علیمحمدی بشه و جاه‌طلبی پیشه کنه و از خودگذشتگی نشون نده، اما خب به نظرم خانم‌ها «به درستی» این از خودگذشتگی رو نشون میدن. یه سنجشی می‌کنن بین میدان‌های مختلف زندگی‌شون و می‌بینن که این از خودگذشتگیه یه معنای اخلاقی‌ای داره و انجامش میدن. من این رو از جنس فرار از دشواری‌ها و سختی‌ها نمی‌بینم. @fahime_hadidi
1
2 روز پیش
این دغدغه مالی نداشتن به نظرم نکته مهمیه، خودم البته هنوز رشدی نکردم ولی خب چون دغدغه مالی ندارم (با درآمد همسرم زندگی پیش می‌ره خدا رو شکر 🙂) خیالم از این بابت راحته و می‌تونم بدون فکر کردن به این موضوع روی بحث‌های پژوهشی وقت بذارم. ولی در مورد بحث فداکاری... یه نظری هست که خیلی وقت‌ها فداکاری تو خیلی از جنبه‌ها رو صرفا از خانوم انتظار داره، و این درست نیست به نظرم... @MehrdadCSRTR
2
2 روز پیش
بند دوم یه جایی حوالی زندگی همه مون هست. با این تفاوت که چون خانمی با اون شان و کمالات نیستم اصلا زندگی ما حتی فداکاری برای یه آدم دانشمند و بزرگ هم نیست. اتفاقا تهش فداکاری برای یه آدم عین خودم میشه :>>>>:
1
فهیمه حدیدی
3 روز پیش
0