یادداشت Zina

        یک کتابخانه، بی نهایت زندگی 
اولین بار که کتاب رو باز کردم بعد از خوندن حدود ۱۰ صفحه کتاب  رو رها کردم. دفعه دوم تابستون امسال بود و تونستم اولین کتاب سنگین (از لحاظ صفحه) عمرم رو بخونم.
کتاب در نگاه اول یه جورایی روانشناسی هست ولی مثل این کتاب روانشناسی مزخرفا که ازشون متنفرم نبود، یه داستان بود که شاید خیلی ها باهاش بتونن ارتباط بگیرن و یکی از اون آدما خود من بود:
اینکه شخصیت اصلی داستان هیچ هدفی از زندگی نداشت و فقط داشت ادامه میداد
نورا وقتی خودکشی میکنه و وارد کتابخانه نیمه شب میشه هزارتا زندگی رو امتحان میکنه ولی آخرش شکست خورده به زندگی خودش برمیگرده ولی بعد از همه ی اینها به یه نتیجه میرسه :
اینکه باید تو زمان حال از زندگی لذت ببره 
اینکه نباید دنبال یه فرصت باشه برای خوشحال بودن، برای زندگی کردن

اینکه کتاب این نتیجه رو در نهایت یه داستان به مخاطب میرسونه و مثل اکثر کتب روانشناسی فقط طوطی وار جمله انگیزشی تو حلق آدم نمیکنه برای من یکی خیلی لذت بخش بود و تا ۲ روز بعد از این کتاب حالم خیلی خوب بود، ولی بعد اثرش پرید😕👺
نمیدونم انگار همه ی ما آدما باید مثل نورا یه تجربه ای دستمون بیاد که بفهمیم زندگیمون خیلی هم قشنگه🫠😐