یادداشت ستارهٔ‌کوچک.

        اصلا فکرشم نمی کردم با همچین چیزی مواجه بشم. این میزان تعریف و تمجید برای این کتاب از کجا اومده بود؟؟
داستان سطحیی داشت. میخواست هم به سیاست بپردازه هم به عشق. ولی از هردو، تصویر زشت و سخیفی ساخته بود. مخصوصا از عشق.
اصلا این موضوع که چرا آقای ناظم با این شدت باید ۱۰ سال از عمرشو صرف فهمیدن داستان عشق و عاشقی استاد ماکان بکنه رو نمیفهمم. بعد بهونهٔ عجیب غریبش چیه؟ اینکه فهمیدن این موضوع برا آیندگان خیلی مفیده😐.
مُ چه فیدی بنده ی خدا؟ اینکه استاد عاشق کی بوده چه سودی برای تو و آیندگان داره؟

اگه اضافه گویی ها و حرفهای بی ربط فرنگیس درباره زندگی خودش رو فاکتور بگیریم، سرجمع ۱۰۰ صفحه هم مربوط به زندگی استاد نبود!
کلا کتاب بر اساس یک بهونه بی اهمیت و حرف های بی اهمیت تر فرنگیس نوشته شده بود.
حتی روم نمیشه به این بگم کتاب خوب، بعد بعضیا میگن جز شاهکار های ایرانیه؟ وا یاخدا.
خلاصه اگه دست خودم بود هیچ ستاره ای نمی‌دادم. این ۱.۵ ستاره فقط برای نثر خوب آقای علوی بود که بااینکه از نگارش کتاب خیلی سال میگذره، نثرش قابل خوانش بود و خوب روایت کرده بودن(با اینکه داستان اصلا جالب نبود)
دیگه از من به شما نصیحت که اگه میخواید ایرانی بخونید خیلی خیلی کتاب های مفیدتر و بهتری پیدا میکنید. پیشنهاد میدم سراغ این کتاب نیاید.