یادداشت Fereshteh SAJJADIFAR
بسم الله الرحمن ارحیم رانپو دونوی عزیز، باید بگم که قلم و سبک نگارشتون نظر من رو نسبت به داستان های کوتاه( مجموعه داستانها) عوض کرد و خیلی خوشحالم از این بابت. احساس شعف و خوشی بی حدی بهم دست داد وقتی اولین داستان رو خوندم و حسم میگفت قرار نیست ناامید بشم. خب دیگه احترام بسه. حسم نسبت به کتاب اینه: _مامامیا،ماماسیتا، کاچلا🤌🤌 کتاب بر خلاف کتاب.های ژاپنی دیگهی که خونده بودم اصلا حوصله سربر یا ملال آور نبود. برعکس،خیلی کنجکاوم کرد و باعث شد دویدن هیجان رو زیر پوستم حس کنم . نمیخوام راجع به جنایت ها،کم و کِیفشون صحبت کنم،نه . چرا؟ چون خیلی استادانه طرح ریزی و نوشته شده بودن. از اونا که مو لا درزشون نمیره🤌 هرچقدرم من تلاش میکردم کشف کنم نمیشد😒ایش، ادم حس کودن بوده بهش دست میده. جنایتا چشمم رو گرفت؟ نه بابا دلایل جنایت ها برام جالب بود. ناراحتی یا عذاب وجدانی در در شخصیت ها دیده نمیشد، اما در عوض ،تا دلتون بخواد فساد و مفسده و لذت از رنح دیگران دیده میشد. اینقدر که میگفتم بابا داداچ ،دنیا اینقدرم وضعش داغون نیستا! پن: بدم اومد؟ خیر ،خیلیمخوشماومده بود، کلمه رندانه برازنده محتوای کتابه پن²: کدوم داستان رو دوست داشتم؟ دومین داستان عالی بود ، به شدت منو گرفت هنوزم که بهش فکر میکنم پشتم می لرزه و حس میکنم باید حواسمو جمع تر کنم پن³: آیا توصیه میکنم بخونید؟ اگه بیماری قلبی یا ناراحتی خلقی دارید خیر. چون خیلی از دلایل بیان شده برای جنایت ها برای ما( که در فرهنگ ایرانی اسلامی زیست میکنیم) غیر قابل قبول و منطقی ان ، اما کاملا با فرهنگ ژاپن انطباق دارن پن⁴: میتونم بگم رانپو دونو رو دست کسانی که دوست داشت زده و تونسته داستانهاش رو با فرهنگ و حالات روحی مردم کشورش به خوبی ترکیب کنه و کتاب پیش رو را به ما عرضه کنه💪( احسنتم داداچم) پن⁵: ترجمه؟ بسیار شیوا و روون بود. ترکیب جملات،کلمات به کار رفته و چینش متن عالی بود. حتی یه لحظه هم حس نکردم چیزی غلطه. با تشکر از چترنگ عزیز بابت چاپ این کتاب🫶( تو قلب ما جا داری داداچ) پن⁶:چه امتیازی بهش میدم؟ پنجتا رو میدم چون به شدت پسندم بود پن⁷:کیفیت عکس پایینه،خودم میدونم ولی مناسب ترین عکسی بود که تونست بهم حس یکی از شخصیت ها رو منتقل کنه پن⁸:احساس میکنم یه چی یادم رفته یا جا انداختم
35
(0/1000)
فاطمه خوران🇮🇷🇵🇸
1402/12/13
1