یادداشت عطیه عیاردولابی

        بی‌ارزش ❌❌❌❌❌❌
اگر می‌خواین درباره مادری بدونین و خودتون مادر نیستین به اولین مادر نزدیکتون مراجعه کنید و ازش بخواین براتون از همه ابعاد مادری و احساساتی که یادشه یا در حال تجربه‌اس بگه. به نظرم فرقی هم نمی‌کنه اون مادر یه تازه‌مادر باشه یا یه مادربزرگ. درهرحال کلی حرف و تجربه واقعی بدون بازی با کلمات بی‌ربط و بیخودی گنده دارن تا براتون تعریف کنن.

مادر بودن سخته؟ خیلی خیلی خیلی خیلی و میلیاردها بار خیلی. از اون لحظه که نطفه درون بدن زن بسته میشه سخته تا آخرش و شاید حتی بعد فوت مادر. چه بسیار مادرها که بعد از مرگ هم نگران فرزند می‌مونن و این رو به گواه خواب‌ها و رویاهای صادقه یا وصیت‌نامه‌های برجامونده از اونها می‌شنویم و می‌یینیم.

اما آیا باید از این مقوله سخت چیزی دهشتناک بسازیم؟ هرگز.
لزومی نداره بارداری و بچه‌داری رو با زندان، کار اجباری، دیکتاتوری، کمونیسم، اسرار مگوی انجمن‌‌های سری و حتی فمینیسم (در معنای منفی اون) عجین کنیم تا بخوایم بگیم چه اتفاق خاص و متفاوتیه.
ای کاش همه آدم‌ها، اعم از زن و مرد، عوام و مسئول، مذهبی و غیرمذهبی، سنتی و متجدد مادرها رو به حال خودشون بذارن و به خاطر تقابل با همدیگه انقدر برای دخترها و زن‌ها (که بالقوه مادرهای آینده هستن) خط مشی و باید و نباید ترسیم نکنن.

به خود خدای خالق انسان قسم که هر زنی بای‌دیفالت و طبق فطرتش می‌دونه یا می‌فهمه مادری با همه ویژگی‌هاش چیه و باید براش چه‌کار کرد.

اگر هم تمایل دارید کتابی بخونید تا سردربیارید این کتاب پر از حس منفی، سرگشتگی و بیچارگی شخص نویسنده، خودخواهی‌هاش و مادی‌گرایی بیش از حدش و تبختر غیرقابل تحملش رو نخونید.
اگر این متن نه تنها دلتون رو نزد بلکه کنجکاوتون کرد بخونیدش، عواقبش و وقت و هزینه تلف‌شده‌اش پای خودتون.