بریده‌های کتاب زینب

عشق مثل یه زبانه. اگه به اون زبان صحبت کنید ، روز به روز روون‌تر میشه. در غیر این صورت ، فراموش می‌شه.

« در این دنیا ، همه چیز دست خود آدم است ، حتی عشق ، حتی جنون ، حتی ترس. آدمیزاد می‌تواند اگر بخواهد کوهها را جابه‌جا کند، می‌تواند آبها را بخشکاند ، می‌تواند چرخ و فلک را بهم بریزد. آدمیزاد حکایتی است. می‌تواند همه جور حکایتی باشد. حکایت شیرین ، حکایت تلخ ، حکایت زشت ... و حکایت پهلوانی ... بدن آدمیزاد شکننده است اما هیچ نیرویی در این دنیا ، به قدرت نیروی روحی او نمی‌رسد، به شرطی که اراده و وقوف داشته باشد.»

دنیا مثل اتاق تاریکی است که ما را با چشمهای بسته وارد آن کرده اند. یک نفر از ما ، ممکن است چشمش باز باشد. ممکن است یک عده بخواهند با کوشش چشمهای خود را باز کنند و یا ممکن است بخت کسی بخواند و یک نوری از یک روزن بتابد و آن آدم یک آن بتواند ببیند و بفهمد.

کاش دنیا دست زنها بود، زنها که زاییده‌اند یعنی خلق کرده اند و قدر مخلوق خودشان را می‌دانند. قدر تحمل و حوصله و یکنواختی و برای خود هیچ کاری نتوانستن را. شاید مردها چون هیچ وقت عملاً خالق نبوده‌اند ، آنقدر خود را به آب و آتش می‌زنند تا چیزی بیافرینند. اگر دنیا دست زنها بود، جنگ کجا بود؟

آدمیزاد چیست؟ یک امید کوچک ، یک واقعهٔ خوش چه زود می‌تواند از نو دست و دلش را به زندگی بخواند؟ اما وقتی همه‌اش تودهنی و نومیدی است، آدم احساس می‌کند که مثل تفاله شده، لاشه‌ای ، مرداری است که در لجن افتاده.

بچه وقتی خاطره پیدا کرد و توانست گذشته را بیاد بیاورد، دیگر بچه نیست. هرچند این گذشته فقط چند ساعت پیش باشد.

پدر گفت:« دوست داشتن که عیب نیست بابا جان. دوست داشتن دل آدم را روشن می‌کند. اما کینه و نفرت دل آدم را سیاه می‌کند. اگر از حالا دلت به محبت انس گرفت، بزرگ هم که شدی آماده دوست داشتن چیزهای خوب و زیبای این دنیا هستی. دل آدم عین یک باغچه پر از غنچه است . اگر با محبت غنچه‌ها رو آب دادی باز می‌شوند، اگر نفرت ورزیدی غنچه‌ها پلاسیده می‌شوند. آدم باید بداند که نفرت و کینه برای خوبی و زیبایی نیست، برای زشتی و بی‌شرفی و بی‌انصافی است. این‌جور نفرت علامت عشق به شرف و حق است.»

تنها راه فهمیدن معنای یک احساس، فهمیدن چرایی به وجود آمدن آن است؛ اینکه متوجه شویم فرد چه در کی از عوامل موقعیتی که باعث آن احساس شده‌اند داشته است. رفتار فرد به تنهایی می‌تواند سرنخی برای حل معما باشد و احتیاجی هم به پاسخ نیست.

جالب‌ترین چیزها زمانی اتفاق می‌افتند که از مسیر قابل پیش‌بینی دور می‌افتید: وقتی مفروضات را به چالش می‌کشید و به خودتان اجازه می‌دهید دنیا را غنی از فرصت و پر از امکان ببینید.

زندگی تمرین نمایش نیست و فرصت دومی به شما داده نمی‌شود که بهترین عملکرد خودتان را به اجرا بگذارید.

واقعا راست می‌گویند که از قبل نمی‌دانیم چه سرنوشتی در انتظار ماست!