بریده‌های کتاب - aida

مثل بعضی زندگی‌های مشترک یاد گرفته بودیم به دروغ‌های هم احترام بگذاریم.

اعصابم خرد شد و طبق معمول، مثل همه‌ی مردها، تقصیر را گردن زن‌ها انداختم.

تا حالا نشمرده‌ام چندبار گفته‌ام دوستت دارم، اما دوستت دارم، دست خودم نیست

بی‌هوا اسمت را صدا زدم. بی‌هوا چرخیدی.به هم زل زدیم. دو غریبه. دو آشنا.

عبادت به جز خدمت خلق نیست.

همه‌ی آدم‌ها در اوج آرزو می‌روند.

تو را نشانم دادند و ازم دریغ کردند. هیچوقت فهمیدی؟

شادی مکن از زادن و شیون مکن از مرگ زین گونه بسی آمد و زین گونه بسی رفت

خدا به دور، بلا نزدیک، ها!

مرد بقال از من پرسید:«چند من خربزه می‌خواهی؟» من از او پرسیدم«دل خوش سیری چند؟»

چشمم نخورد آب از این عمر پر شکست این خانه را تمامی پی روی آب بود.

کتابِ رسالتِ ما محبت است و زيبايی‌ست.

و چشمانت با من گفتند که فردا روز دیگری‌ست!

این حرفم یادت باشد، خاکستری خیلی سریع سیاه می‌شود.

عشق یک هنر بود.

اگر برگردی راهت نخواهم داد.