کتاب صوتی این کتاب را نوشیدم خدارحمت کند هم سهراب سپهری را و هم خسرو شکیبایی را که چنین اجرای زیبایی داشته یادم هست در برنامه ای از مهران رسام پرسیدند که آیا می شود سریال هایی مثل خانه سبز باز هم ساخت گفت من دیگر خسرو شکیبایی ندارم که این حرفها را بفهمد و با تمام وجود درک  کند خسرو شکیبایی شعر سهراب را آنچنان لمس کرده که فکر می کنی خودش سروده
        

          بسم الله الرحمن الرحیم 🩵 

یکی از شاهکار های سهرابه بنظرم این کتاب
        

          من ندیدم دو صنوبر را با هم دشمن.
من ندیدم بیدی، سایه اش را بفروشد به زمین.
رایگان می بخشد، نارون شاخه خود را به کلاغ.
هر کجا برگی هست ، شور من می شکفد.
بوته خشخاشی، شست و شو داده مرا در سیلان بودن.

مثل بال حشره وزن سحر را می دانم.
مثل یک گلدان ، می دهم گوش به موسیقی روییدن.
مثل زنبیل پر از میوه تب تند رسیدن دارم.
مثل یک میکده در مرز کسالت هستم.
مثل یک ساختمان لب دریا نگرانم به کشش های بلند ابدی.

تا بخواهی خورشید ، تا بخواهی پیوند، تا بخواهی تکثیر.
        

          احوالات روزمرگی سهراب سپهری بسیار عاشقانه و آرامش بخش با صدای مرحوم خسرو شکیبایی دو چندان به دل میشینه به همه توصیه میکنم  بخونن یا صوتیشو گوش بدن .حال خوب کنه
        

          صدای پای آب، خیلی عجیب بود.اواخر تابستان،یعنی شهریور،شروعش کردم و یادمه اصلا جذبش نشدم،همینطوری که <شرق اندوه> نتونست جذبم کنه.
کلا مجموعه ی هشت کتاب سپهری خیلی فراز و فرود داشت!یه جاهاییش از شدت زیباییش گریه میکردم و یه جاهایی بی حس خیره‌ی کتاب بودم...
خلاصه،من صدای پای آب رو همونموقع نصفه رها کردم و کلااا انگار با کتابخونی خداحافظی کردم.گذشت و دو هفته‌ی پیش شروع کردم و برگشتم به همین دنیا و دو شب پیش،مهمون سهراب سپهری شدم...
و واااقعا عجیب بود،نیمه‌ی دوم کتاب به شدت خوب بود!
توی یک شب اون بخش هم تموم کردم و...بوم!سپهری دوباره اوج گرفته بود انگار!
        

          «صدای پای آب» مشهورترین شعر بلند سهراب سپهری است که در آن با زبانی ساده و عارفانه، پیوند انسان با طبیعت و معنای زندگی را تصویر می‌کند.