بریده‌های کتاب تامیلا

وقتی مادر میرسید،دخترش دیگر مرده بود

اما گاهی اوقات پدر و مادر ها اون چیزی رو که دلشون میخواد بچشون باشه رو بیشتر چیزی که هست دوست دارن...

"زندگی سرد و غم انگیزه. گاهی باید یاد بگیری چطور اول شلیک کنی..."

دوباره بچه شده ام. توی کنج های تاریک قایم میشوم و دعا میکنم پدرم پیدایم نکند. امید میبندم که امروز خلقش خوش باشد. که شاید اوضاع بهتر شود،که شاید اینبار مادرم جیغ نکشد...

"وفاداری من مختص افرادی است که خوبی را به زندگی من اهدا میکنند، وفا داری من فقط مختص افرادی است که سعی دارند زندگی مرا از نو ساخته و مرا خوشحال کنند، فقط اینها هستند که زندگی من به انها اختصاص دارد..."

"ولی همه چی بهتر میشه. این طبیعت انسانه، بهبودی زخم کهنه و ساخته شدن پوست جدید.. همش همینه..."

"جایی درون وجودش محتاج عشق بود.."

"چون توهم درست به اندازه همه ما شایستگی داری که ستاره هارو ببینی..."

تا وقتی میتونی باید حرفت رو اون جوری که دلت میخواد و با صدای بلند بگی