بریده‌های کتاب سعید قاسمی

چشمان فیلیپ فیلیپوویچ کم مانده بود از حدقه بیرون بزند:« به چه مناسبت شما جز قشر زحمت کشید؟» « به هر حال سرمایه‌دار که نیستم»

انگیزه اجتناب، ناشی از تمایل وجودی ما به ترس و تنبلی است و این دو دشمن قسم خورده در اغلب نبردها پیروز می‌شوند.

اگر قرار است زندگی کنیم، نخست باید مردن را یاد بگیریم.

اگر ابدیت را نه به معنای مدت زمانی نامحدود، بلکه بی‌زمانی بدانیم، پس زندگی ابدی متعلق به کسانی است که در زمان حال زندگی می‌کنند.

در گستره وسیعی از کشورها نرخ متوسط پایین‌تر تعلقات مذهبی پیش‌بینی کننده نرخ بالاتر همه این نتایج دلپذیر است. همچنین در مقایسه بین کشورها نرخ متوسط پایین‌تر مذهبی بودن در یک کشور پیش بینی کننده سطوح پایین‌تر فساد، رواداری بیشتر با اقلیت‌های نژادی و قومی، نرخ باسوادی بالاتر، نرخ کلی جنایت و قتل پایین‌تر و جنگ افروزی مکرر کمتر است.

همانطور که انسان‌ها به روستاها، شهرها و سپس دولت‌های اولیه انتقال یافتند، برای اولین بار اجتماعی بودنِ انسان شامل برخوردهای مکرر گذرا و ناشناس با غریبه‌ها شد. این نیاز به ابداع چشمی همه بین در آسمان را ایجاد کرد؛ خدایانی قضاوتگر که ادیان جهان را پر کردند.

بچه‌ای از جایگاه اجتماعی-اقتصادی بالا در مقابل بچه فقیر بیش از ۳۰ میلیون کلمه بیشتر شنیده است و در یک پژوهش رابطه بین جایگاه اجتماعی-اقتصادی و فعالیت پیشانی بچه تا حدی تحت تاثیر پیچیدگی زبان در خانه بود.

زنده بودن زمان می‌برد. از همه چی بردین هم زمان می‌برد.

پایان‌بندی مناسب به آنچه زندگی به ما می‌بخشد بستگی ندارد، پایان مناسب به این بستگی دارد که فرد آنچه زندگی به او می‌بخشد را چگونه می‌پذیرد.

به هر حال خوشحالم بمب اتم اختراع شد. اگه یه جنگ دیگه شروع بشه، میرم می‌شینم سرِ بمب. به خدا قسم برا این کار داوطلبَم میشم.

پاسخ نهایی شاید وجود نداشته باشد، ولی چیزهای آموختنی بسیار زیاد است.

انسان به نسبت تعداد چیزهایی که می‌تواند بدون آنها زندگی را سر کند ثروتمند محسوب می‌شود.

جوامع پیشرفته از آن رو که درآمدهایی برای ما فراهم می‌آورند که در تاریخ چشمگیر و بی‌سابقه‌اند به ظاهر ما را ثروتمندتر می‌کنند ولی تاثیر اصلی این جوامع در واقع فقیرتر ساختن ماست چون با ترویج توقعات نامحدود شکافی دائمی بین آن چه می‌خواهیم و آنچه در توان داریم آنکه هستیم و آنکه می‌توانیم باشیم ایجاد کردند.