بریده‌های کتاب saeedehsoleymanian

زندگی در چیز های کوچک گسترده است.

دنیا بر پایه ی پوچی استوار است و بی آن شاید هیچ چیز تحقق نمی پذیرفت.

شروع می کنم به دیدن، دیدن چیزهایی که آدم های معمولی به چشم شان نمی آید.آن ها به قدری به دیدن چیز ها با دو چشم عادت کرده اند که توانایی حقیقی دیدن را از دست داده اند.

جزئیات اهمیتی ابدی دارند چرا که تنها در صورت فهم آن هاست که می توان با کلیات و سر آخر با جهان هماهنگ شد .

فکر می کنم آدمیزاد واقعاً به هر چیزی توی این جهان عادت می کند.

آدم می تواند در آنِ واحد در دو جا حضور داشته باشد، یکی آنجایی که هست، یکی آنجایی که می خواهد باشد.

به امید فردا روزمان را شب می کنیم و هیچوقت یادمان نمی ماند که فردا همین امروز است.دنبال چیزی می گردیم که نمی دانیم چیست ،یا می دانیم و می ترسیم بگوییم، اسمش را گذاشته ایم فردا.

آه مادر! اگر آزادی برف بود تمام عمرم بی سر پناه می خفتم.

آدمیزاده نشخوارش خیال است