سپیده سیاوشی دومین کتاب خود را بعد از پنج سال منتشر کرده است. مجموعه داستان قبلی او که با نام فارسی بخند در 1390 چاپ شد توانست جایزه ی بهترین مجموعه داستان اول بنیاد هوشنگ گلشیری را بگیرد. همچنین بسیاری از تک داستان های او نیز در جشنواره های مختلف جوایز و مقام هایی به دست آورده اند که نشان دهنده ی تسلط این نویسنده است بر کار در حوزه ی داستان کوتاه. عمارت نیمه شب ده داستان کوتاه است که در فضاها و مکان های گوناگون روایت می شوند. بحران های خاموش شخصیت ها و خشونتی پنهان بین آدم های عادی جامعه و زنان خونسرد درون گرای طبقه متوسط، از عناصر مهم تشکیل دهنده ی جهان داستانی او هستند. سیاوشی از تکنیک دیالوگ نویسی به خوبی استفاده می کند و زبان موجز و روایی اش نیز از جمله عناصری است که از او یک داستان کوتاه نویس جدی ساخته است.خواننده ی او با ماجراهایی رو به رو می شود که در وهله اول عادی و شاید مرسوم به حساب می آیند اما هر چه جلوتر می روند در می یابد چه التهابی زیر این پوسته در حال فوران است.
.