زندگی در چیز های کوچک گسترده است.

دنیا بر پایه ی پوچی استوار است و بی آن شاید هیچ چیز تحقق نمی پذیرفت.

شروع می کنم به دیدن، دیدن چیزهایی که آدم های معمولی به چشم شان نمی آید.آن ها به قدری به دیدن چیز ها با دو چشم عادت کرده اند که توانایی حقیقی دیدن را از دست داده اند.

جزئیات اهمیتی ابدی دارند چرا که تنها در صورت فهم آن هاست که می توان با کلیات و سر آخر با جهان هماهنگ شد .

فکر می کنم آدمیزاد واقعاً به هر چیزی توی این جهان عادت می کند.