بریده‌ کتاب‌های ریحانه

فقط نگاه کردن به چشم های سیاه او هم مرا خوشبخت می کند !

"او را خواهم دید !" این را هرروز صبح ، وقتی بیدار می شوم و لبریز از شادی به سمت آفتاب زیبا رو می کنم با هیجان می گویم . "او را خواهم دید !" و هیچ آرزوی دیگری در تمام طول روز ندارم .

انسان عجب کودکی است ! چطور تا این حد مشتاق و آرزومند یک نگاه کوتاه است !

فراقت بی رحمی است ، اما این رنج کشیدن به خاطر تو می ارزد به تمام خوشی های جهان .

کاش می شد فکرم را برایت بفرستم که یک روز تمام پر از تو بوده است .

بیشتر از هرچیز دلم می خواست می توانستم تمام روحم را در چشمانم بگذارم و تا ابد ، تا هنگام مرگم ، به تو نگاه کنم .

فارغ از هرچه که ناراحتم‌ می کند ، از بابت تو خوشحالم .

تو قلبم را با خود خواهی داشت تا وقتی که من این جهان غریب را ترک بگویم ، جهانی که دارد خسته ام می کند . تنها امیدم این است که روزی تو بفهمی چقدر دوستت داشته ام .

من نیاز ندارم که تو مرا جذاب بدانی یا فهمیده یا هرچه . من نیاز دارم که مرا دوست بداری و برایت قسم میخورم که این دو یکی نیست.

خیلی به من فکر کن و همین طور تند و وحشی که من دوستت دارم مرا دوست بدار.

اما دست کم اگر ترکم کردی فراموشم نکن .

ما همدیگر را اتفاقی دیدیم ، همدیگر را باز شناختیم ، تسلیم هم شدیم ، عشقی آتشین از بلور ناب ساختیم ، آیا به خوشبختی مان و آنچه نصیبمان شده حواست هست ؟

زمان ، زمان ماست که عاشق شویم و عشق را آنچنان نیرومند و مستدام بخواهیم که از فراز همه چیز عبور کنیم .

اگر متعهد شویم که عشق بورزیم و دوست داشته باشیم ، به ناچار با شکست و اندوه آن نیز مواجه خواهیم شد . اگر هم بکوشیم از شکست و اندوه دوری کنیم عشق را به واقع تجربه نخواهیم کرد .

اسپینوزا ادامه میده که اگه عزت نفست براساس عشق توده ی مردم باشه ، همیشه مضطربی، چون این عشق بی ثباته و از اون به عنوان "عزت نفس تهی " نام می بره .

من میگم که خدا هیچ تمنایی در مورد ستایش خودش یا حتی چگونگی انجام دادن اون نداره ، پس ، ژاکوب ، اجازه بده تا خدارو به شیوه ی خودم دوست داشته باشم .

خدایا ، خدای من ! آیا یک دقیقه ، فقط یک دقیقه سعادت ، برای کل عمر آدمی بس نیست ؟...