بریده‌های کتاب Zed

آیا مرگ هم به من پشت کرده است؟

و من مردمی را می‌شناسم که هنوز می‌گویند؛ آرش باز خواهد گشت.

همه کس به تو پشت کرده اند آرش _ تو تنهائی. آرش می‌خروشد: من بیزارم. _از دشمن؟ این فریاد می‌کند: و بیشتر از دوست.

ماکین پرسید:«این قراره از همون مواقعی باشه که تا آخرین لحظه وانمود میکنی هیچ نقشه ای نداری؟ ولی بعدش معلوم میشه واقعا هم نقشه ای نداشتی؟

هیچ صدایی اعصاب خردکن تر از سروصدای آن بچه نبود و هیچ چیز غم انگیز تر از سکوتی که با مرگ او حاکم شده نیست.

می‌گویند زمان آموزگار فوق العاده‌ای است، ولی بدبختانه تمام شاگردانش را می‌کشد.

برای بعضی آدم‌ها میل به گرفتن انتقام می‌تواند کششی باشد که از خطری به خطر دیگر هدایت‌شان کند، می‌تواند ببلعدشان، نوری سوزان که از تمام نورهای دیگر درخشان‌تر است و آدم را در برابر خطر کور و نسبت به احتیاط کر می‌کند. بعضی این افراد را شجاع می‌نامند. من آنها را احمق می‌خوانم و خودم را شاهزاده احمق ها میدانم.

«تو؟» صدای اسنوری که می‌ایستاد، با اسلاگ ترکیب شده بود. «منم که وقتی حرکت می‌کنم شمال باید ازم بترسه.»

«عصبانی بودم،اما نه از دست تو. از دست تقدیری که برام رقم خورده عصبانی بودم. چون متوجه شدم برای این‌که به اون چه میخوای برسی، من باید از تنها چیز که تو عمرم خواسته‌م دست بکشم.»

«شرط می‌بندم همه از اون روزی وحشت دارن که پیپا فیتز_آموبی در خونه‌شون رو بزنه.»

دنبال درشکه دوید، موهای پشتش همچنان راست بود. مثل اینکه می‌خواست به اسب ها بفهماند که باید مراقب حرکاتشان باشند، چون اربابش را داشتند می‌بردند.

ولی قبیله هنوز به یاد روح سگی بود که پیشاپیش گرگ ها می‌دوید.

اینکه در جواب حرف دیروزش گفتم "مشکلی ندارم" کار درستی نبود. "فقط می تونید من رو به حال خودم بگذارید"، این پاسخی بود که باید می‌دادم.