بریده‌های کتاب دُژَم

درد اینجاست که آدمیزاد روی زمین تنهاست

زندگی به چه دردم می‌خورد وقتی می‌بینم کسی که با تمام وجود دوستش دارم رویم هفت‌تیر کشیده است؟

زن عاشق ،معایب و حتی بدجنسی های مرد محبوبش را توجیه میکند،طوری که خود مرد هم تا به حال نتوانسته باشد چنین توجیهاتی برای بدی هایش بیاورد.

داستایوفسکی رنج کشید و از رنج نوشت!

هرکس گناه کارتر است مستحق رحم و شفقت بیش تری است.

وقتی احساسات بهمون غلبه کنن ، فاجعه رخ میده .

توی این بازی فقط دو گزینه دارم ،عزیزم. بکش . یا کشته شو!

کنجی میگوید:"باید بریم" موهایم را به نشانه ی محبت نوازش میکند که میدانم از او به ندرت سر میزند.چشمهایم را به شانه اش می چسبانم و می‌بندم.میخواهم از گرمای وجودش نیرو بگیرم.

این جا همه از من متنفرند.

نفسش را روی گردنم حس می کنم و این قدر نزدیکی دارد مرا می‌کشد.

و کم کم متوجه می‌شوم بخش کوچکی از وجودم مایل نیست از فکرش خلاص شود.بخشی از وجودم از این شکنجه لذت می برد. این دختر دارد ویرانم میکند.

شاید چیزی نباشد که دلم میخواهد ببینم.و خدا رحم کند،اگر معلوم شود نوعی دفتر خاطرات است راجع به افکار و احساساتش نسبت به کنت،شاید خودم را از پنجره پرت کنم بیرون.

اما تماشای صحبتش با دیگری دیوانه ام کرد. حسادت کردم.مسخره بود.دلم می خواست مرا بشناسد؛دلم میخواست با من حرف بزند.و همان موقع بود که حسش کردم:این احساس عجیب توجیه ناپذیر که شاید توی دنیا او تنها کسی باشد که واقعا برایم مهم است.

با اینکه از من متنفر است ،نمی‌توانم جلوی خودم را بگیرم و مجذوبش نشوم.

دلم میخواهد این جسم خسته را ترک کنم.

اگر فقط جاذبه جسمی بود مطمئنم از چنین حقارت تحمل ناپذیری رنج نمی بردم. اما من خیلی فراتر از جسمش را میخواستم.

نرو.لمس دست های تو تنها چیزیه که نمیذاره عقلم رو از دست بدم.

وارنر بوی یاس میدهد

به جلو خم می شود و پیشانی اش را روی پیشانی ام می‌گذارد. "حالت چطوره؟" دلم می خواهد تمام ضربان های زیبای قلبش را ببوسم!.

"تو چند سالته؟" کتابی از کوله پشتی ام درمی آورم و یک بخش از آن را با چشمان خمار میخوانم. "سنی که یک مرد بدون احمق شدن میتواند عاشق شود!"