بریده‌های کتاب نعیمه خانی

ای وای بر ستمگران، ای وای بر آنها که در شب‌های سیاه تاریخ، از حال همسایه نپرسیدند ...

تامپسون می‌گوید: نوجوانان زیادی هستند که می‌گویند، والدینشان بیشتر از آنکه مراقب آن‌ها باشند، مراقب نمراتشان هستند.

در دنیای امروز، کدپستی منزلتان، حتی بیشتر از کد ژنتیکی‌تان، تعیین می‌کند ایا زندگی امن و سالمی خواهید داشت یا نه.

نادیده گرفتن واقعیت درونی ذره ذره درک شما را از خود، هویت و هدفتان از بین می‌برد.

فقدان حافظه کلامی در مرکزیت تروما قرار دارد. نقل قولی از فروید اگر کسی رویدادی را به خاطر نیاورد، به نقش بازی کردن روی خواهد آورد:《 آن رویداد را نه به شکل خاطره بلکه به شکل کنش بازآفرینی خواهد کرد؛ تکرارش می‌کند، البته بدون اینکه خود متوجه این کار باشد و در نهایت، پی می‌بریم که روش به یادگیریش همین است》.

کودک یاد میگیرد تا همان مفهومی شود که مادر از کودک در ذهن دارد.

نخستین درس های خودمراقبتی را به همان شکلی یاد می‌گیریم که از ما مراقبت شده است.

ریشه های تاب‌آوری ... را باید در حس فهمیده شدن و حضور در ذهن و قلب فردی عزیز، هم‌نوا و متین پیدا کرد. دیانا فوشا

خودآگاهی فیزیکی نخستین گام در خلاصی یافتن از استبداد گذشته است.

سرکوب نداهای درونمان برای کمک باعث نمی‌شود تا هورمون‌های استرس، بدن را به جنبش در نیاورند.

اگر نتوانید کاملا اینجا باشید، به جاهایی خواهید رفت که حس زنده بودن داشتید، حتی اگر چنین مکان هایی مملو از وحشت و مصیبت باشند.

با تماشا کردن، چیز‌های زیادی مشاهده می‌کنید. یوگی برا

و بدتر از اینها، بی‌شخصیتی معلم ها بود که درمانده ام کرده بود. دو کلمه حرف نمی‌توانستند بزنند. از دنیا، از فرهنگ، از هنر، حتی از تغییر قیمت‌ها و از نرخ گوشت هم بی اطلاع بودند. "عجب هیچ‌کاره هایی بودند!"

پاسبان (بچه اش را میزد) و گفت:《پس خدا شلاق را برای چه آفریده؟》 برای کار خودش دلیل داشت؛ آنقدر که ابزار کار خودش را لوازم خلقت می‌دانست.

پیوند عاطفی برای بهبود حیاتی است. بهترین عاملِ پیش بینی کننده تاثیرِ هر ترومایی، وخامت حادثه نیست، بلکه تواناییِ کمک گرفتن و آرامش گرفتن از دیگران است.