بریده‌های کتاب مهران م

زن ها در پی مردان خوش قیافه نیستند،دنبال مردهایی هستند که زنان زیبا دارند.

..اما هیچ مرگی دشوارتر از مرگ در گمنامی و غربت و تنهایی نیست،بر بستر حقیر یک مسافرخانه با چهره ای کریه و فرتوت،آن هم بی فرزندی که بقایت در وجود او مسلم باشد.

آدم باید خودش را نشان بدهد تا فراموش نشود و اگر خود دست و پایی نزند طبعا هیچکس به یاد او نخواهد افتاد.

--به زندگی پس از مرگ عقیده نداری؟ ++نه،اما این احساس راهم دارم که نمی‌توان در این جور چیز ها به یقین رسید.

مگر می‌توان یاد رنگین ترین گلی را که در همه ی عمرت یک بار به تو داده شده است-گرچه به ستم- از خانه ی روح روفت؟

عشق مگر چیست؟آنچه که پیداست؟نه،عشق اگر پیدا شد که دیگر عشق نیست.معرفت است. عشق از آن رو هست، که نیست.پیدا نیست و حس می‌شود.میشوراند.منقلب می‌کند.

همه ی آن چیزهای پنهان و آشکاری که زن و شوی را به هم میبندند،از میان مرگان و سلوچ برخاسته بود.نه کاری بود و نه سفره ای.هیچکدام.بی کار سفره نیست وبی سفره عشق.بی عشق سخن نیست و سخن که نبود فریاد و دعوا نیست،خنده و شوخی نیس،زبان و دل کهنه میشود،تناس بر لب ها می‌بندد،روح در چهره و نگاه در چشم ها میخشکد،دست ها در بیکاری فرسوده می‌شوند و بیل و منگال و دستکاله و علفتراش در پس کندوی خالی،زیر لایه ی ضخیمی از غبار رخ پنهان می‌کند.

هرقدر بیشتر خودم را متهم میکنم ،حق زیادتری می یابم که درباره ی شما داوری کنم.بهتر از آن ،شما را بر می انگیزم خودتان در مورد خودتان داوری کنید.

مردم شتاب زده در مورد آدم داوری می‌کنند تا خودشان مورد داوری قرار نگیرند.

درباره ی مردی با من حرف زدند که دوستش زندانی شده بود و او هرشب برای همدلی و ابراز همدردی با او که رفاه و آسایش را گرفته بودند ،در اتاقش روی زمین میخوابید. چه کسی، چه کسی آقای عزیز، بخاطر ما روی زمین خواهد خوابید؟

از من پرسید آیا به خدا ایمان دارم؟ جواب دادم نه. او با تنفر و تحقیر نشست.به من گفت که این محال است.گفت که همه ی مردم به خدا ایمان دارند.حتی کسانی که از اون روی برگردانیده اند. این ایمان وی بود.و اگر روزی در آن شک میکرد، دیگر زندگی اش معنی نداشت.

.... ببین،الان من دارم به تو فکر میکنم،و همین مرا خوشحال می‌کند..

به من گفت:"دختر ،اینطور به من نگاه نکن!این چشم های تو بالاخره مرا وادار به یک خبط بزرگی در زندگی خواهد کرد" گفتم:" این خبط شما آرزوی من است"

مرگ شوخی قدیمی است ولی برای هرکس تازگی دارد صفحه ۲۶۶

"انسان همه چیز را می تواند بفهمد،هم چگونگی ارتعاش هوا را و هم اموری را که در کره ی خورشید اتفاق می افتد.فقط از فهمیدن اینکه دیگری چگونه ممکن است بر خلاف معمول او بینی خود را تمیز کند گاهی عاجز می‌ماند."

انسان به خصوص هنگامی خوشبخت است که اصلا متوجه گذشت زمان نباشد.

آینه با رادیو فرق داشت؛چون وسیله ی ارتباطی بود که اول باید کسی را می‌داشت که او را ببیند. "آینه برای کسی که دیگران او را نمی‌بینند به چه کار می آید؟"

آدمی معمولا از تغییر به وحشت می افتد،زیرا از ناشناخته ها می‌ترسد.اما بزرگترین ویژگی همیشگی تاریخ این است که هما چیز دگرگون می‌شود.

....زیرا نه هدف بلکه خودِسفر است که به ما حس خوشبختی می دهد.بالا رفتن ار کوه اورست خرسند کننده تر است تا ایستادن در بالای کوه.پیش نوازش هیجان انگیز تر است تا رسیدن به ارگاسم.انجام دادن آزمایش های بدیع در آزمایشگاه جالب تر است تا تحسین شدن و جایزه گرفتن.

هرچیزی که بشر می سازد روزی خراب میشود،می‌دانم.و از همان لحظه ای که آدم به دنیا می آید مردنش شروع می‌شود.اما بین تولد و مرگ،زندگی وجود دارد.