بریده‌های کتاب مهدی پور

ترس ها از اینجا شــروع می شــود که ما هدف هایی را انتخاب کرده ایم که نمی توانند ما را پیش خرید کنند. وقتی به آنها رسیدیم، نمی توانند بــه مــا چیــزی بدهنــد و در واقع آن موقع هــم ما باید چیــزی به آنهــا بدهیم. آنها نه تنها به ما بند هســتند و قیّوم نیســتند، بلکه متقوّم به ما هســتند و روی پای خودشان نمی ایستند؛ بلکه پای ما پای آنهاست.

شــکر، بــه معنــای به جریان انداختــن داده هــای او در راهــی اســت کــه او �ِݭݧݨؤ�ݧݨنݨْ �شَكَرْ�ُتمْ َ می خواهــد. ایــن جریــان باعــث زیادتیِ خودِ انســان می شــود: < لݠ لَاَرنٖݪ�ݫݬیدَݦݨ�ݧݩَّنكُمْ>.1 تعبیر این نیست: لَاَرنٖݪ�ݫݬیدَݦݨ�ݧݩَّن �ِنعمَ�َتكُم؛ نعمت را زیاد نمی کنند؛ بلکه خود انســان زیاد می شــود. درنتیجه می تواند به آنچه دارد، جهت بدهد و به مقصد برســاند تا هســتی پای او باشــد، نه بار او

ولایت حق، اولین اثر ایمان است: <اللّٰهُ وَلِݭݭݭىُّ ال ݦݦݦ>ݦ؛1 اگــر ایمــان آمــد، الله ولــیّ و سرپرســت مــا می شــود و مــا را درون نــور اِلَى ال�ُّنورِ٭ مــی آورد تــا بفهمیم چقدر هســتیم و بیراه نرویم. شــیطان وقتــی می خواهد ما را ببلعــد، مــا را در تاریکی فرومی برد: < اِ�َّنهݧُۥ عَدُوٌݨّ مُصِنݩݦلٌّ مݧُ�ٖج�ی�ن>.2 شــیطان ما را گم می کند.

با انتخاب هدف، در هر سطحی که باشد، انسان سرعت می گیرد و شتاب پیدا می کند و سرمایه ها و اســتعدادهایش را به جریــان می انــدازد تا زودتر به مقصد برســد. هرچه هدف عمیق تر، بهتر و مطلوب تر باشد، در ما حرکت، سرعت، شتاب و رشد بیشترى ایجــاد می کنــد. پــس عامــل دوم کــه باعث رشــد اســتعدادهاى مــا و حرکت و سرعت ما می شود، داشتن هدف و ایمان به این هدف است

دعا برای تعجیل فرج نشان دهنده این است که دعا کننده هنوز بر ایمان خود ثابت و استوار است.

انسان باید در موارد شبهه که نمی داند وظیفه اش چیست توقف کند تا خدا وظیفه اش را برایش روشن نماید و نیز در قبال وقایع و رویدادهای تازه و حادث،همانگونه عمل کند که در گذشته عمل می نمودند

مهم تریـن کاری کـه مربـی بایـد بکنـد، ایـن اسـت کـه روی خـود کار کنـد و مسئله را در خود حل کند و موسای خود را از زیر آوار این فرعون بیرون بیاورد. اگر این چنیـن کنـد، نـدای درونـی او موسـاهای وجود را یکی یکی بر فرعون ها مسـلط می کنـد.

لحظه بعد از وفات پیغمبر جهل مردم  از سویی و غرض ورزی یک عده از سویی موجب شد که با یک طراحی، با یک زبردستی ، با یک چشم بندی، قندیل خلافت بیفتد دز دامن آن کسانی که شایسته اش نبودند

انسان اگر کتابی می خواند، آن را مقدمه قرار بدهد برای «آزادی». مقدمه نباشد برای «وابستگی»؛ مقدمه باشـد برای اینکه انسـان روی پای خودش بایسـتد. چه فرق می کند؛ چه وابسـتگی صنعتی داشـته باشـیم که همۀ ابزار از خارج وارد شـود، چه وابسـتگی فکـری کـه انسـان بـه یـک کتـاب و دانشـمند آن قـدر وابسـته باشـد کـه هرجـا گیـر کـرد، ببینـد کـه آن آقـا نظـرش چیسـت

اگـر انسـان راه را درسـت انتخـاب کنـد و راه تربیت را اصیل و انسـانی انتخـاب کـرده باشـد، تربیـت «دوطرفـه» خواهـد شـد؛ به این ترتیـب کـه در حیـن اینکه دارد دیگری را می سازد، خودش هم ساخته می شود؛ دیگری را دارد تعمیر می کند، خودش هم تعمیر می شود؛ دیگری را دارد به نور می آورد، خودش هم به نور می آید. اثر طبیعی تربیت این است که مربی از تربیت کسب نور می کند، نه اینکـه نـور از دسـت می دهد

پدری که اولین رفیق فرزندش نباشد بچه اش را باخته است. وقتی با فرزندت بازی کردی با تو صمیمی می شود. وقتی با تو صمیمی شد به تو اعتماد می کند. وقتی به تو اعتماد کرد، از تو سؤال می کند و جواب می دهی و راهنمایی اش می کنی؛ خود به خود دنبالت می آید، نمی خواهد بیاوری اش. اگر می خواهی همراهت بیاید، نمی توانی غل و زنجیر به او ببندی و بکشی. محبت غل و زنجیر است.

پدری که اولین رفیق فرزندش نباشد بچه اش را باخته است. وقتی با فرزندت بازی کردی با تو صمیمی می شود. وقتی با تو صمیمی شد به تو اعتماد می کند. وقتی به تو اعتماد کرد، از تو سؤال می کند و جواب می دهی و راهنمایی اش می کنی؛ خود به خود دنبالت می آید، نمی خواهد بیاوری اش. اگر می خواهی همراهت بیاید، نمی توانی غل و زنجیر به او ببندی و بکشی. محبت غل و زنجیر است.

مواظب باشید اگر بچه هایتان خواستند بزرگ بشوند اجازه ندهید. بچه باید در بچگی، بچگی کند.

تفریح فرزندانتان را جدی بگیرید. از این خوشحال نشوید که بچه تان اول بلوغ، نماز شب می خواند؛ بلکه از عواقبش بترسید؛ چــرا؟ چون نماز شب یک عزت ظاهره3 است. این عزت ظاهره، شالوده4 می خواهد و شالودۀ آن، ذلت باطنۀ قوی ای است که انسان نماز شب بخواند و غرّه نشود، نماز شب بخواند و عُجب پیدا نکند. نماز شب خواندن راحت است؛ اما عُجب پیدا نکردن مشکل است.