بریده‌ای از کتاب مربی و تربیت اثر محی الدین حائری شیرازی
1403/9/13
صفحۀ 108
انسان اگر کتابی می خواند، آن را مقدمه قرار بدهد برای «آزادی». مقدمه نباشد برای «وابستگی»؛ مقدمه باشـد برای اینکه انسـان روی پای خودش بایسـتد. چه فرق می کند؛ چه وابسـتگی صنعتی داشـته باشـیم که همۀ ابزار از خارج وارد شـود، چه وابسـتگی فکـری کـه انسـان بـه یـک کتـاب و دانشـمند آن قـدر وابسـته باشـد کـه هرجـا گیـر کـرد، ببینـد کـه آن آقـا نظـرش چیسـت
انسان اگر کتابی می خواند، آن را مقدمه قرار بدهد برای «آزادی». مقدمه نباشد برای «وابستگی»؛ مقدمه باشـد برای اینکه انسـان روی پای خودش بایسـتد. چه فرق می کند؛ چه وابسـتگی صنعتی داشـته باشـیم که همۀ ابزار از خارج وارد شـود، چه وابسـتگی فکـری کـه انسـان بـه یـک کتـاب و دانشـمند آن قـدر وابسـته باشـد کـه هرجـا گیـر کـرد، ببینـد کـه آن آقـا نظـرش چیسـت
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.