بریده‌های کتاب Marzieh

من هرگز یکبار هم از بابایم نشنیدم که بگوید او زیباست. به جایش، می گفت:«آنی، تو خیلی به یادماندنی هستی.»

مدت ها پیش، از فکر کردن درباره اینکه چرا این قدر آدم دیوانه وجود دارد دست برداشتم. چیزی که الان متعجبم می کند این است که این قدر آدم عاقل وجود دارد.

بعضی از جاها انسان یکباره بزرگ می شود. یکی از آن ها جنگ است که، خودت محک خودت هستی. اگر راه بیفتی، باقی افراد هم با تو راه می افتند.

صبر زیباست؛اما نه در مرگ تو. بی تابی زشت است؛ اما نه در غم فراق تو. تمام مصیبت ها در مقایسه با اندوه از دست دادنت،چه ناچیز اند.

ناراحت نباشید! ذلت و خواری سرنوشت تمام فرزندان اسرائیل است.

هیچ امیدی وجود نداشت، اوضاع درست نمی شد. من درست نمی شدم. نه می شد از گذشته گریخت و نه می شد آن را پاک کرد.

ناسزا گفتن نشانه بارز آن است که فرد گنجینه لغت خیلی محدودی دارد.

زندگی فقط یعنی اقدام قاطعانه، عزیزم. هرکاری می خوای بکنی، بکن. هرچی می خوای به دست بیاری، بگیرش تو چنگت. هرکاری رو که می خوای به سر انجام برسونی،به سرانجام برسون و عواقبش رو بپذیر.

ناخن های تمیز، مثل کفش تمیز نشانه بارز احترام به خود بود. من آدم مد روزی نبودم اما همیشه تمیز بودم. این طوری، با وجود آنکه در دنیا صاحب مقام و منصبی نبودم،لااقل می توانستم در جایی که هستم، سرم را بالا بگیرم.

روز هایی هست که احساس می کنم با جهان آنقدر ارتباط کمی دارم که رشته هایی که مرا به کره زمین متصل می کند، به نازکی تار عنکبوت و رشته های پشمک است‌؛ وزش یک باد شدید می تواند مرا کاملا از جا بکند، طوری که مانند دانه های گل قاصدک کنده و باد به این طرف و آن طرف پراکنده می شوم.

برایم جالب و عجیب بود که هیچ کس این نکته را برای من بیان نکرده بود که این قرآن چه تغییراتی در جهان به وجود آورده است! درباره ی آن، اینقدر صحبت می شود و افراد حاضرند جانشان را برای قرآن بدهند؛همه این ها به خاطر این نیست که قرآن سبک تفکرات یک انسان است، این ماورای سبک فکر انسان هاست. سخن وحی است و متفاوت از کلام انسان ها.

بیایید دست ساز باشیم، قیمتی باشیم و در عین قیمتی بودن جبهه شویم، هم افزا شویم اما یک شکل نشویم.

عمو بابی روی کارتی کوچک نوشته بود: « این قلب توست. آن را بسته نگه دار تا زمانی که مردی که کلیدش را دارد از راه برسد و آن را باز کند.»

رفاقت چیزی نبود که با چای و نان تست کره مالیده شده بفروشند!

من ممکنه تو رو دیده باشم. ممکنه تو خیابون از کنار هم رد شده باشیم. شاید با هم سوار اتوبوس بودیم. شاید زیرزمین منتظر یک قطار وایساده بوده باشیم.

«اون گفت چند روز کنارم دراز کشیده بوده. هیچ وقت از کنارم جم نمی خورده.» می پرسم: «کی جم نمیخورده؟» «اون گفت هیچکی تو زندگیش آنقدر دوستش نداشته. هیچکی انقدر بهش وابسته نبوده»