بریده‌های کتاب mahan

جهان خوب بود، چون او در آن بود

ولی هیچوقت نشد من رو بنشونه و ازم بپرسه حالم خوبه یا نه، حتی یه بار هم بغلم نکرد.

در سر لرزان و صورت اشک آلودش، در قلب شکسته و گرفته اش، در تمام وجودش، دیگر نه اراده ی محکمی بود نه عزمی راسخ برای کاری.

در موندو نان تازه است شراب کهنه و مردم سرزنده.

آلن به این فکر می‌کرد که مردم امسال، به رغم خنده‌هاشان، فقط وانمود می‌کنند که خوشحال‌اند.

دوست دارم طوری برقصم انگار فردایی در کار نیست!

،چه پسر عزیزی هستی.چقدر ساده دل و خوبی. اصلا به دنیا آمده ای که دل ببری.همیشه شادی. هیچوقت لبخند از روی لب هایت پاک نمی‌شود.چشمانت هم که مثل آسمان است

بودن کنار افرادی رو انتخاب کن که واقعا تورو انتخاب می‌کنن؛آدم هایی که تورو منحصر به فرد می‌بینن.

محشر است که آدم بتواند افکارش را در قالب واژه ها دربیاورد.

تئاتر یعنی یه زندگی،همون چیزی که همه ی ما بهش احتیاج داریم

زندگی هر چهره ای که داشته باشد، شهامت پذیرفتن سرنوشتم را دارم.

به خودم می‌گویم زندگی عرصه ی بازی است و من باید مثل بازیگری با مهارت نقشم را ایفا کنم. موفق شدم یا نشدم،فقط شانه بالا می‌اندازم و می‌خندم.

برایم خیلی سخت است که حرف هایم را نگه دارم. من خیلی تودار نیستم و اگر شما را نداشتم که برایتان حرف بزنم، دق می‌کردم.

چه قدر سخت بود عزادار بودن برای کسی که هرگز نمی‌شناختش اما انگار تمام زندگی اش در آشنایی با او معنی پیدا می‌کرد.

-پس چرا دیگه نگران از دست دادن یکی از آدم های مهم زندگی‌ت نیستی؟ -چون قبلا از دستش دادم.

یک بشقاب سیب،آتش شومینه و یک کتاب خوب برای خواندن جایگزین خوبی برای بهشت است.

اوه،ولی می‌دانید،ما همه مرده ایم،بعضی هایمان دفن شده ایم و بعضی هایمان نه، نه حداقل هنوز، تنها فرقمان همین است.

من حتی استعداد پیدا کردن دوست را هم ندارم.

ولنسی با اندوه فکر کرد که چه احساسی دارد که یک نفر آدم را بخواهد، که به او احتیاج داشته باشد. هیچ کسی در تمام دنیا به او احتیاج نداشت.

شاید هیچ‌وقت بدون ترس زندگی نکنم،شاید قدرت را از دست بدهم،شاید درد از دست دادن کاردن بیشتر از تحمل من باشد