بریده‌های کتاب ضحـی ؛

یک جور تاریکی در اعماق وجود وست بود که من از آن بی خبر بودم و بخشی از وجودم اصلا نمی‌خواست از آن خبردار شود.دلم میخواست باور کنم که اهمیتی ندارد،که هرکسی برای زنده ماندن در دریای باریک میبایست به این تاریکی تن دهد،اما وست در شبی که قول دادیم هیچ‌گاه به یکدیگر دروغ نگوییم همه حقیقت را به من نگفته بود.راستش از اینکه همه حقیقت را به من بگوید میترسیدم و نگران بودم دفعه بعد که اورا می‌بینم برایم تبدیل به کسی دیگر شده باشد.

ماه همچون تاجی نقره ای در آسمان شب بر فراز ساختمان می‌درخشید.زولا که ساکت بود سرش را پایین انداخت و به چکمه هایش زل زد.اخم هایم را در هم گره کردم و هنگامی که فهمیدم می‌خواهد شهامتش را جمع کند،لبخند کجی بر لبم نشست.از زولا در این حالت خوشم می آمد.او نگران و نامطمئن بود.ترسیده بود.

انگار همه چیز از دل یک رویا بیرون آمده بود.

بهم دروغ نگو.من هم هیچ‌وقت بهت دروغ نمی‌‌ گم. ما فقط این یک قول را به هم داده بودیم و وست همین را هم زیر پا گذاشته بود.

من مال تارن و اندارنا هستم و...یک جورهای مزخرفی هم....مال زیدن

دین میپرسد:«مداخله کردی؟» «چیکار کردم؟» زیدن یک لنگه ابروی سیاهش را بالا می اندازد.«دیدم با اینکه زخمیه،دل و جرئتش بیشتره‌.فکر کردم همون قدر که شجاعه بی کله هم هست و با این حال تحسینش کردم.تو به این کارها میگی مداخله؟»