بریده‌های کتاب 𝓜𝓸𝓬𝓱𝓲

بازگشت به عادت های قدیمی خیلی راحته، حتی زمانی که میدونیم باعث درد ورنج ما می شن.

احتمالا نمی توانید بفهمید من چه احساسی دارم. چون شما عادت دارید دوست های زیادی داشته باشید. احتمالا مامان بابایی دارید که حداقل یکی از آن ها زنده است و شما را کتک نمیزند. هیچ کس در عکس دسته جمعی کلاسی خودش را از شما دور نمی کند. بنابراین شما نمی دانید چه احساسی دارد هر روز، هر روز آن قدر تنها باشید که احساس کنید چاله سیاهی که در وجودتان است دارد شما را می بلعد.

مرد ها موجودات عجیب و غریبی هستن کوچولو. هیچ وقت نمیدونی از چه چیزهایی لذت میبرن.

این بیمارستان، دنیایی از دختر هایی است که هق هق سر دادند.

وقتی به اینجا می آیی باید بهت بگن که دیگه عمر این آرزو ها سر رسیده. دیگه هیچکس مارو با کاری که انجام دادیم دوست نداره. نه مثل آدم های معمولی

الان فهمیدم اگر بچه های دیگر، معلم های عوضی و کل اتفاقات مسخره ای که در مدرسه می افتند را حذف کنی، مدرسه رفتن خیلی هم کار راحتی است.

زخم های من همان چیز هایی هستند که من را به آنچه امروز هستم تبدیل کرده اند.

من هرگز نمی توانم در این بدن برنده باشم.

مادرم زنده است، اما او هم مثل یک روح است. چشم هایش که گود افتاده اند، از دور به من خیره شده اند و بدنش بی حرکت مانده. خیلی آدم ها هستند که دیگر بر نمی گردند.

نه دری، نه لامپی، نه شیشه ای، نه تیغی، فقط غذای نرم که بتوان با قاشق خورد و گاهی اوقات هم قهوه ولرم. اینجا به هیچ وجه نمیتوانی به خودت آسیب برسانی.

آدم ها بیشتر از هر چیزی به اعتبار و آبرویشان اهمیت می دهند. اعتبار سرمایه است، منبع قدرت است، مثل پول که ارزشمند است، چون مردم به آن بها می دهند.

قدردانی من سخاوتمندانه به نظر می رسید، اما چیزی غیر از این هم انتظار نمی رفت. ستاره های کی پاپ همیشه باید قدردان می بودند.

پس از رفتنت به ورودی خانه خیره ماندم و تهی شدنش را احساس کردم و حیران بودم تا تو برگردی

« من می تونستم دوستت داشته باشم، جولیت... من باهات مثل یک ملکه رفتار می کردم»

بعضی وقت ها وانمود می کنم خودم جای اونم... بهش پیشنهاد می کنم کار هایی رو انجام بده که اگه من توی همچین وضعی بودم، انجام میدادم. اگه... لایق تو بودم.

این روز ها بیشتر آدم ها آن قدر سرگرم گوشی شان اند که دیگر به بالا نگاه نمی کنند. داخل گوشی، نومیدانه به دنبال افکاری اند که بازتابی از افکار خودشان باشند.

کتاب خوب می تواند نوری در تاریکی باشد. کتاب خوب میتواند تنهایی را درمان، ذهن ها یا حتی دنیا را تغییر دهد. کتاب خوب شبیه جادو است.

کتاب ها نجاتم دادند؛ من به آن ها پناه می بردم و در داستان هایشان زندگی می کردم.

«تو خیره کننده ترین چیزی هستی که تا حالا دیده ام، اوریا»

داشتم از سنگینی نگاهش آب میشدم. مثل این بود که زیر نور آفتاب باشی؛ لذت بخش بود، اما کمی بیش از حد سوزان.