بریده‌های کتاب گاهی متین

آدم ها مانند کتابهایی زنده هستند که مطالب درون آنها توسط ضمیر ناخودآگاه، تلاش های آگاهانه و اعمال خود به خودی زندگیشان نوشته شده است. بعضی از مطالب و فصول کتاب آدمها گویی برای ما نوشته شده و مستقیماً با خود ما حرف می زند ولی تا زمانی که با آنها ارتباط برقرار نکنیم مانند کتابهای بسته ای در قفسه ی کتابخانه هستند که روی آنها غبار مرور زمان و بی تفاوتی نشسته است. زمانی که با آنان ارتباط آگاهانه و انتخاب شده برقرار کنیم خواهیم دید که این حرکت متحول و پویا چگونه تجربیات و اطلاعات گران قدر آنها را به رایگان در اختیار ما قرار می دهد.

داوینچی در جایی نوشت: شاگردی که از استاد خود پیشی نگیرد در حد متوسط است.

این کتاب...صرفا تلاشی است برای فهم عمیق‌تر تاثیر فضای خانه بر کیفیت تجربه‌ی زیسته‌ی تعدادی از ساکنانش.

فقط دلم برای اون‌هایی که مُرده‌ند تنگ شده.

به راستی شما چه کرده‌اید؟ به قول زمانه خودتان از این همه ورودی، در خروجی‌هایتان چه طرفی بسته‌اید؟ نسبت به هنر قومی‌تان که بی تفاوتید و از دنیای بیرون هم بی‌خبر.

-مي خواهم دوباره مبارزه كنم. ـ مبارزه به خاطر چه؟ نوبت پی‌یِر بود كه لبخند بزند. ـ به خاطر صلح . . .

رحیم زاده می‌گوید «اینجا خودِ باغِ بهشت است. بیخود نیست این پول‌دارها به بهشت و جهنم کاری ندارند. پیشاپیش بهشت را برای خودشان خریده‌اند... » عشقی به حالتی معترض می‌گوید «جهنم را گذاشته اند برای ما.»

حضورش مثل گنجی بود که در شادمانه‌ترین خواب‌ها می‌یافتم.