بریده‌های کتاب فـاطْ؛

و دیوانه تر از همه بی تردید کسانی هستند که در دیگران آثار جنونی را می بینند که در خود نمی بینند

مهم نیست که اوضاع چقدر بد است فردا اوضاع خیلی بهتر خواهد شد.

وقتی آدم یک نفر را دوست داشته باشد بیشتر تنهاست چون نمی تواند به هیچ کس جز به همان آدم بگوید که چه احساسی دارد

وطن را اگر بشود از چشم حرامی حفظ کرد، پریدخت در امان است و پریدخت داشتن بی وطن ننگی بود که تا قیامت پاک نمی شود.

اما متوجه می‌شود درد تنها چیزی ست که نفس کشیدن را برایش میسر می کند. جز اندوه چیز دیگری برایش باقی نمانده است.

هیچ‌وقت به هیچ‌کی هیچی نگو. اگر بگویی، دیگر گفتی و رهاشان کردی. آن‌وقت دلت براشان تنگ می‌شود.

هلیا هیچ چیز تمام نشده بود. هیچ پایانی به راستی پایان نیست. در هر سرانجام مفهوم یک آغاز نهفته است. چه کسی می تواند بگوید «تمام شد» و دروغ نگفته باشد؟