بریده‌های کتاب فاطمه اصغرزاده

(زندگی) امری کاملا عمل گرایانه در نظر گرفته می شد؛ شغل، جفنگیات محل کار، داد و ستد، شتاب بی امان و خستگی، آخر هفته های ناتمام، خواب بسیار کم: این بود ( دنیا ).

کتاب ها می توانند آینهٔ کسی باشند که آن ها را به دست دارد و آدم ها همیشه از چیزهایی که می بینند خوششان نمی آید.

" تنها عمل تهورآمیز زندگی کردن است و ما مجبوریم بعد از تفکر، زندگی کنیم؛ علاوه بر این ما مجبوریم حین تفکر هم زندگی کنیم."

دنیا مثل اتاق تاریکی است که ما را با چشمهای بسته وارد آن کرده اند. یک نفر از ما ممکن است چشمش باز باشد. ممکن است یک عده بخواهند با کوشش چشمهای خود را باز کنند و یا ممکن است بخت کسی بخواند و یک نوری از یک روزن ناگهان بتابد و آن آدم یک آن بتواند ببیند و بفهمد.

" اما ما غیر از آرزوهای بزرگ تقصیری نداشتیم."

آنها در طول اعصار مختلف اسیر همان مرضی شده اند که تمام نسل بشر را ازار داده؛ اشراف زادگان اغلب برای قدرت می جنگند، مردم برای آزادی و پادشاه برای حاکمیت مطلق.

یک طرف زیبایی است و، طرف دیگر، درهم شکستگان و پایمال شدگان. هر قدر هم این کار دشوار باشد من می خواهم به هر دو طرف وفادار بمانم.

تشخیص ممکن است باعث تحریف یا آسیب ادراک شود.

"همهٔ ما موجودات یک روزه هستیم؛ چه او که در یاد می ماند چه او که در یاد می دارد؛ همه کم دوام و گذراست؛ هم یاد ها و هم آنچه که به یاد داریم. زمان جاری است آنگاه که همه چیز را فراموش می کنی و زندگی در جریان است زمانی که همه ما تو را فراموش می کنیم. همیشه به یاد داشته باش که به زودی نه هیچ کس خواهی بود و نه هیچ کجا."

ولی واقعیت این است که زندگی حتی قبل از اینکه ما برای همیشه ترکش کنیم، ترکمان می کند‌

بی تردید چیزهای خوب دنیا قیمتی دارند اما شما برای به دست آوردن آن ها چیزی را از دست می دهید که از آن بی خبرید‌.

وقتی آدم پول دار نیست و برای رسیدن به آن همه کاری می کند باید خیلی بی عرضه باشد.

آدمی شربت دروغی را که در تملق او باشد یک جرعه می نوشد و حرف حق را که برایش تلخ است، قطره قطره.

شکست بزرگ، در هر موردی، فراموشی است، مخصوصا فراموشی چیزی که آدم را از بین برده و فرصت نداده که بداند آدمیزاد تا چه حد پست است.

جنگ روی هم رفته چیز هجوی بود.

" اما آنها نمی توانند ادبیات را هم بخرند. ادبیات به روی همه باز است. به تو حتی اگر مامور باشی، اجازه نمی دهم مرا از چمن بیرون کنی. اگر دلت می خواهد، در کتابخانه هایت را قفل کن؛ اما با هیچ دری، با هیچ قفلی، با هیچ زنجیری نمی توانی ذهن مرا به بند بکشی"

" باید درد زندگی را تحمل کرد تا از دور خوشبختی به آدم چشمک بزند "

"او هنرمند است. او بر ارواح انسان ها تسلط دارد."

در وهلهٔ نخست، کسب درآمد برای آنها غیر ممکن بود، و در وهلهٔ دوم، اگر هم ممکن بود، قانون آنها را از حق تملک پولی که به دست می آوردند محروم کرده بود.

" موزیک دوست دارید؟ من لذت بخش ترین ساعات عمر خود را وقتی می دانم که از یک آهنگ موسیقی خوشم می آید‌. عجیب اینست که همیشه این طور نیستم. گاهی موسیقی به هر نوعی که تصور کنید برای من خسته کننده و کسالت آور است."