بریده‌های کتاب الهام قنبری

برای مراقبت از یک کودک باید قدرت خاصی داشته باشی اما اقرار به اینکه چنین توانایی نداری قدرت عجیب‌تر دیگری می‌طلبد

مراحل اولیه سوگواری دورانی استانه ای است. حالتی شبیه گیجی و بی هدفی که هنگامی اتفاق می افتد که شخصیت فرد دگرگون شده و هنوز به شخصیتی جدید و واحد تبدیل نشده است. در مراحل اولیه سوگواری نه اینیم و نه آن. همه ی موجودیت جسمی و روانی در حال تغییر است.

فقدان عزیزان شما را تغییر میدهد.

برای دوام اوردن باید نسبت به مراقبت از خود حریص باشید.

مهم نیست چه کسی برنده ی شرایط یادبود یا ارثیه میشود، فردی که دوستش دارید، همچنان مرده است.

غلبه بر مشکلات یا تبدیل آن به نعمت ,«شجاعت» یا «قهرمان بودن» نیست . شجاع بودن یعنی بیدار شدن از خواب در مواجهه با روزی که ترجیح می‌دهید از خواب بیدار نشوید. شجاع بودن یعنی حاضر بودن در قلب خود، قلبی که شکسته و به میلیون‌ها قطعه مختلف تبدیل شده و هرگز نمی‌توان آن را درست کرد. شجاعت یعنی ایستادن در لبه پرتگاهی که در زندگی شخصی ایجاد شده و رو برنگرداندن از آن پنهان نکردن ناراحتی خود زیر ماسک کوچک «مثبت فکر کن» شجاعت یعنی بگذاریم درد آزاد باشد و تمام فضای مورد نیازش را اشغال کند . شجاع بودن یعنی نقل این داستان. هم وحشتناک است و هم زیبا این‌ها داستان‌هایی هستند که ما نیاز داریم.

من از تجربه درد و سوگ خودم آموختم که با از دست دادن یک چیز دلیلی ندارد تا همه چیز را از دست رفته ببینیم

حقیقت این است آنهایی که رنج را تجربه می‌کنند معرفتی کسب می‌کنند که بقیه ما به آن نیاز داریم

تضاد دوگانه در انسان بودن وجود دارد : اول اینکه هیچکس نمی‌تواند به جای شما زندگی کند و هیچکس نیست قادر نیست به تنهایی از پس زندگی بر بیاید. دوم اینکه همه ما در این تنها نوبت زندگی مان آمده‌ایم برای عشق ورزیدن و از دست دادن. اگر به عشق پایبند باشیم ، به ناچار با فقدان و سوگ هم آشنا خواهیم شد. اگر از فقدان و سوگ دوری کنیم هرگز حقیقتاً عشق را تجربه نخواهیم کرد.

آیا نگران این نیستی که بعد از مرگ همه تو را به فراموشی بسپارند؟ *من با آدم‌های زیادی در ارتباط هستم، که با هم صمیمی هستیم. وقتی عشق بین ما هست مگر می‌شود فراموش شد؟ عشق کلید زنده ماندن از حتی بعد از مرگ.*

ما متوجه شده‌ایم که تنفر داشتن نسبت به نفرت‌هامان قط باعث نفرت و دشمنی بیشتر می‌شود.

به نظر من نوارها مثل عکس‌ها و فیلم‌ها تلاش مذبوحانه‌ای برای سرقت بردن چیزی از چمدان مرگ است.

گاهی اوقات قادر نیستی چیزی را که می‌بینی باورش کنی، ولی ناچاری آنچه را که حس تو به تو می‌گوید را باور کنی و اگر می‌خواهی اطرافیانت همیشه با اعتماد به تو نگاه کنند، تو باید این حس را داشته باشی که تو هم می‌توانی به آنها اعتماد کنی، حتی زمانی که در شرایط خوبی نیستی، حتی زمانی که در حال افتادن و سقوط کردن هستی.

اگر همه ما می‌توانستیم برای دلسوزی به حال خودمان حد و حدودی را قائل شویم و لحظاتی اشک بریزیم و بعد ادامه روز را به کارهایمان رسیدگی کنیم خیلی عالی می‌شد

چرا سکوت باعث خجالت ما می‌شود؟ مگر در هیاهو و شلوغی چه راحتی پنهان شده است؟

*عشق تنها کار عقلانی و منطقیست*

تصمیم گرفتم خیالت را راحت کنم و به تو بفهمانم که گریه مردها امری طبیعیست و می‌توانند راحت اشک بریزند.

مهمترین چیزی که باید بکوشیم آن را در زندگی بیاموزیم دو چیز است. یکی اینکه چگونه محبت خود را به دیگران نشان دهیم و به آنها عشق بورزیم و دوم چگونه محبت آنها را پذیرا شویم

بعضی روزها مرتب اشک می‌ریزم و به حال خودم تاسف می‌خورم و غمگین می‌شوم ، بعضی روزها بسیار عصبی و بد رفتارم و کج خلق می‌شوم ولی این روزها زیاد دوام نمی‌آورند . عاقبت دوباره خودم را می‌یابم و می‌گویم من می‌خواهم و دوست دارم که زندگی کنم!!!

پایان دادن به رابطه‌ای که به سلامت جسم و روان شما آسیب می‌زند کار درستی است