بریده‌های کتاب الهام مطیعیان

ـ مگه شکست چیه؟ آدم میره خونش. + میان دنبالت. خونتو می‌گیرن. خواهرتو می‌گیرن.

من واقعا دارم هرچی کاشتم درو میکنم؟ اگه اینطوریه این چه کوفتیه دارم درو میکنم و اصلا چطوری دارم دِروش میکنم؟

خنده‌داره که تو یه خیالی توی سرت داری و بعد یه مرتبه از خواب بیداری میشی و بهش نگاه میکنی و مثل این میمونه که... مُرده... یا یه همچین چیزایی.

لعنت بر شیطان! هنوز سیر نشده‌اید؟ این‌همه صید برایتان بس نبود؟ نمی‌ترسید که یک ماهی اضافه زورقتان را واژگون کند؟ غرور نابودتان می‌کند رفیق. غرور قرین تباهی و شرمساریست. این را به خاطر بسپارید و ساکت شوید.

اسفنج که از آب اشباع شود ، قطره‌ای از آب دریا هم نمی‌تواند در آن نفوذ کند. ( من درباره آب حرف نمی‌زنم🤧)

میدونی چیه؟ اگر همین الان آتیش بگیری؛ اگر همین‌الان ناغافل تنت گُر بگیره ؛ یه سطل آب روت نمی‌ریزم.

لطفا حالا که سرخوشم ، یک نفر من‌ را با تیر بزند.

آریاییان با میل و رغبت، منِ شخصی خود را تابع رفتار عمومی می‌کنند و هنگامی که ضرورت اقتضا کند حتی جان خود را فدای جامعه می‌کنند.

یهودیان بهتر از هرکس دیگری می‌دانستند که چگونه می‌توان از دروغ و تهمت بهره‌برداری کرد.

تنها یک یهودی می‌تواند به ستایش از نهادی بپردازد که به اندازه خود او، فاسد و دروغگوست.

نه عزیزم. خیالتان راحت باشد. ما گاهی می‌لرزیم، اما هرگز سرنگون نمی‌شویم.

مرگ! نه. هیچ فایده ندارد که انسان این‌همه مدت زیسته باشد ، این‌همه رنج برده باشد که حالا بمیرد.

برای حفر بعضی از کان‌های اسرارآمیز مخفی شده در هوش انسانی، بدبختی لازم است. برای انفجار باروت به فشار نیاز داریم. (کان= معدن)

نه اصراری به زندگی دارم، نه اصراری به مرگ. یعنی اگر گلوله‌ای به سمتم شلیک شود، سرم را هم خم نخواهم کرد. یعنی اگر برای بریدن این رگ، تیغ در خانه نباشد، تا مغازه هم نخواهم رفت.

آدم در روز نسبت به هر چیزِ سختی مقاومت نشان میدهد ، اما در شب ، همه چیز فرق میکند.

_میدونی ۳۵ سال دیگه هممون مُردیم؟ _ به درک رابرت، به جهنم! _ نه، جدی میگم. _ این چیزیه که اصلا نگرانش نیستم. به اندازه کافی توی زندگیم نگران بودم. دیگه کارم از نگرانی گذشته.

دنیا فقط به دوتا قبیله تقسیم میشه: قبیله‌ی آدمایی که بیشعورن و قبیله‌ی آدمایی که بیشعور نیستن.