بریده‌های کتاب الهام مطیعیان

آدم در روز نسبت به هر چیزِ سختی مقاومت نشان میدهد ، اما در شب ، همه چیز فرق میکند.

_میدونی ۳۵ سال دیگه هممون مُردیم؟ _ به درک رابرت، به جهنم! _ نه، جدی میگم. _ این چیزیه که اصلا نگرانش نیستم. به اندازه کافی توی زندگیم نگران بودم. دیگه کارم از نگرانی گذشته.

دنیا فقط به دوتا قبیله تقسیم میشه: قبیله‌ی آدمایی که بیشعورن و قبیله‌ی آدمایی که بیشعور نیستن.

هیچکس درک نمی‌کرد که واقعا مریض شده؛ که اندوه با او چنین کاری کرده؛ که اندوه دایره‌ای دورش کشیده که نمی‌تواند از آن فرار کند.

به من شراب داد و به دیگران گندم/ به من حریر پوشاند و به دیگران پنبه/ به من گل بخشید و به دیگران ساقه/ هنگامی که خداوند مرا با تو آشنا کرد.

شاید مهم‌ترین چیز این باشه که طوری رفتار نکنی که انگار ۵۰۰ سال عمر میکنی.

ما (ایرانی‌ها) kind هستیم.ممکن است به هم لبخند نزنیم. حتی ممکن است لبخند یک غریبه را با یک نگاه آزاردهنده جواب بدهیم، اما سر موقع از خیلی چیزها کوتاه می‌آییم.

نه هفت طبقه آسمان و نه هفت طبقه زمین برای جا دادن خداوند کافی نیست. ولی قلب انسان به تنهایی می‌تواند آن‌را در خود جای دهد. پس خیلی مواظب باش تا هیچگاه دلِ کسی را نشکنی.

اصلا می‌دانی زندگی کردن یعنی چه؟ یعنی اینکه کمرت را محکم ببندی و به دنبال دردسر بدوی.

من رمز واقعیِ خوشبختی رو کشف کردم و اون اینه که: باید برای حال زندگی کرد و اصلا نباید افسوس گذشته رو خورد یا چشم به آینده داشت، بلکه باید از همین لحظه بهترین استفاده رو برد.

ساعت میگه عمرت داره می‌گذره و آینه میگه داری پیر میشی؛ امروز میخوام بدون ساعت و آینه باشم.

از گلِ نازنینت بی‌خبری رالف! خارهای تیز و سختی درآورده...

هرکجا ایمان باشد، زندگی نیز وجود دارد.

من فکر می‌کنم تو هنوز نفهمیدی با من چه کردی! مثل این است که دست بکنی ته حلقم و آنقدر بکِشی، بکِشی، بکِشی تا قلبم از جا در بیاید. یعنی متوجه نیستی؟

آدم بااااورش نمی‌شود که در چنین بدن‌های خرد شده ای ، هنوز چهره ای وجود دارد که به زندگیِ روزانه چنگ زده.

بیرون زدنِ کثافتِ وجودِ بعضیا خیلی طول می‌کشه. ولی وقتی بزنه بیرون، بیا و تماشا کن. شکی نیست که این خودش خیلی خوبه. همینم غنیمته...

ساعت‌های وسط روز آنقدر کثیف و سرگیجه‌آور و داغ است، که حتی مگس‌ها هم از حال میروند🥵🥵🥵🥵