میلر زمانی که این نمایشنامه را نوشته اذعان کرده است که مستقیما این نمایشنامه از خودش نشات گرفته است و برای همین است که از دید خواننده آدم‌های این نمایشنامه چقدر واقعی به نظر می‌رسند.
او در یک انبار به مدت دو سال کار می‌کرده و به نوعی عمیقا با مشکل بی پولی و دنیای آدم‌هایی که با ایم مشکل دست و پنجه نرم می‌کنند، درگیر است.
شاید بتوان آن را یک تراژدی روزمره از زندگی امریکایی نام برد.