بریده‌های کتاب بیمکس.

«توی کتاب انجیل به بخشودن خیلی اشاره شده ولی هیچ‌جاش ننوشته که باید خودش رو ببخشی. تری هیچوقت خودش رو نبخشید و همه دوستش داشتن، من هرروز خودم رو می‌بخشم ولی هیچ‌کس دوستم نداره»

چقدر مذبوحانه دلش توجه می‌خواست.

به خودم گفتم من آشیل رو تو تاریکی یا با لباس مبدل می‌شناسم. من اون رو اگه دیوانه شم می‌شناسم. من اون رو حتی موقع مرگ می‌شناسم.

«اگه مجبور شدی بری، می‌دونی که من باهات میام»

نمی‌دانم دوست داشتن کسی برای شما هم این‌گونه است که احساس کنید بخشی از وجودتان را به فردی که به درونتان راه پیدا کرده است بخشیده‌اید یا نه، اما من دقیقاً همین احساس را دارم.

«من نمی‌خوام اولین نفرِ تو باشم فالن، می‌خوام آخرین نفرت باشم»

«نمی‌دونم چیکار کنم، نمی‌خوام سربار کسی باشم، اما می‌ترسم نتونم تنهایی از پسش بربیام»

عاشق‌ها گم می‌شن، اما عشق نه.

فقط به این دلیل که اون جای زخم‌هاش رو به تو نشون نداده، دلیل نمی‌شه که زخمی وجود نداشته باشه.

نه این‌که فقط عاشق شوید، بلکه باید عاشق بمانید و عاشق بمیرید.

آزادی باید آزادکننده باشد؛ اما این بدان معنا نبود که نمی‌توانست آزاردهنده باشد.

وقتی یک پایان شاد داشته باشید، همه‌چیز به رنگ سفید است.

مامان‌بزرگ همیشه میگفت: «فقط آدم‌های متفاوت می‌تونن دنیا رو عوض کنن. آدم‌های عادی عرضه‌ٔ تغییر دادن هیچ کوفتی رو ندارن.»

مامان‌بزرگ هیچوقت نمی‌گوید: «خداحافظ»، همیشه می‌گوید: «به‌زودی میبینمت.»