بریده‌های کتاب بهاره جلینی

اعتراف به اشتباه کار آسانی نیست. مخصوصا وقتی آدم مدت هاست همان کار اشتباه را انجام می دهد.

هر کس که داراست؛ دارای نعمتی، ثروتی، قدرتی،همتی، فکری و اندیشه ای، دارای قلمی، قدمی، درمی... هرکس که داراست مسئول است که آنچه که داشته کجا خرج کرده و برای چه مصرف کرده و به سوی که بازگردانیده.

در خاندان بنی هاشم ، کم ندیده ایم که برای حقی بزرگ تر، از حق خویش می گذرند.

ولی آموزش و پرورشی که باعث شود دانش آموزان نمرات عالی بگیرند‌ اما در صداقت و درستکاری چندان قوی نباشند چه فایده ای دارد؟

مردم؛ عموم مردم؛ اکثریت مردم، بنده و برده دنیایند... و دین برایشان فقط یک سرگرمی زبانی است. تا زمانی به آن زبان می زنند و در دهانش می گردانند که روزگار بگذرانند. و در هنگامه بلا و امتحان، معلوم می شود که چقدر کم اند دینداران.

من شاخه متصل به درخت نبوتم و هرکه به این درخت متصل است، تسلیم نمی شناسد و از شمشیر و نیزه نمی هراسد. _حضرت عباس

مربی اگر به خوشامد و بفرمایید زدن دیگران، پای کار تربیتی ایستاده باشد، باید خود را آماده کند که بزودی با اخم و تشر ایشان، از همان دری که داخل آمده، بیرون برود.

دلی که با ایستادن روی پای استعداد و توان خود زنده شود، به دنبال ریشه زدن در دل های مجاور می گردد و به همین خاطر، سامان یافتن یک نفر می تواند به کامیابی یک <جهان> بیانجامد.

ما پرچمدار شایسته انسانیت خواهیم بود اگر مردم مان را خانواده خود بدانیم و محبت ورزی خالصانه را چاشنی خدمت گزاری خویش قرار دهیم.

برای به دست آوردن گنجی که در دستان رقیب تو است، نیاز به جنگ و خون ریزی نیست؛ کافی است آن را در دستان رقیب، بی ارزش کنی!

انسان نه با مال و منالی که به او ارث رسیده و نه با پولی که در دست دارد، بلکه با <انتخاب> خود، ارزش پیدا می کند.

دانش آموزان روستا_حاشیه شهر به اقتضای فراوانی کاربرد فرهنگ محرومیت و به فراخور بار معنایی منفی، تحقیر گونه و تبعیض آمیزی که رفتار برخی دبیران و معلمان با ایشان، در مقایسه با یک بچه شهری متمول،شیک و اتو کشیده ایجاب میکند، چنین یاد میگیرند و می آموزند که کوچک باشند، کوچک بیاندیشند و کوچک بخواهند. این نوجوانان اصولا تربیت میشوند برای کم خواستن و بزرگ نبودن.

مردم درباره دو چیز هیچوقت حرف راست نمی زنند. پول و درسخوان بودن بچه هایشان.