بریده‌های کتاب علی شهرستانی

آدم عاشق شبیه چرم خیس‌خورده است. می‌توان آن را برداشت و به هر طرف خم و راستش کرد ...

لبان زیبای دلدار را که کنار گونه‌ی خود بود بوسید و بوسه‌اش هم بی‌پاسخ نماند. آن‌ها در این بوسه‌ی پرشور که هر دو تشنه‌اش بودند، چیزی را احساس کردند که هر آدمی تنها یک‌بار در عمرش احساس می‌کند ...باری، چنین شد که آندری، این قزاق دلیر، یکسره از دست رفت!

زندگی بدون مبارزه شایسته‌ی یک انسان باشرف نیست!

واقعیت این است که نظامهای مستقر، مانند چوب خشک ساکن و ثابت نمی‌مانند و زمانی که احساس کنند فکری، عقیده‌ای یا جریانی مقاومت‌ناپذیر است (و نمی‌توان سرکوبش کرد)، دست به مصادره عقاید آنان می‌زند و دست کم بخشی از آن برنامه‌ها (مطالبه‌های اعتراضی) را مال خود می‌کند.

از تمام منافعی که راه ترانزیتی برای یک شهر و یا یک قصبه دارد، مردم اینجا فقط سیگار آمریکایی کشیدن را یاد گرفته‌اند!

به راستی چه چیزی این متون کلاسیک کهن را به متونی تبدیل کرده که اندیشه امروز ما را نیز فرا می‌گیرند؟

در بارورشدن معرفت آدمی همان قدر که فهم درست اثرگذار است، شاید برخی از بدفهمی‌ها هم بی‌تاثیر نباشد...

اکنون دوستانی اندک اما کتاب‌های بسیار دارم که به آن‌ها عشق می‌ورزم...

شکست ابلیس، در کشف تلبیس اوست...

از تو فراخواندن من، از من اجابت‌کردنِ تو؛ وه که چه مشتاقستی از برای دستکار خویش. از هم‌اکنون گام‌های من می‌شماری و بر گناهانم چه ناشکیبایی... به یقین کوه که فروپاشد هیچ گردد و هدر، و صخره از جای خود دور افتد. آب، سنگ‌ها را بفرساید: تو فروشویی چیزها که از غبار زمین برآورده‌ای؛ و تو امید آدمی را فروپاشی ...

گرچه او هلاکم کند، اعتماد من به اوست هنوز...

از چه نور به دردمند داده می‌شود، و حیات به تلخ جانان؟ که تمنای مرگ می‌کنند اما در نمی‌رسد؛ و گود می‌کاوند از برای آن بیش از هر گنج!

خواننده ایرانی درک بهتری به سرنوشت ایوب دارد. چیزی از این داستانِ پُر آب چشم، چیزی از این همه که بر سر ایوب آمده است، او نیز احساس کرده و به تجربه‌ای مستقیم دریافته. از کشت و کشتار گرفته تا درد و فراق، از فروپاشی آشیان‌ها گرفته تا مرگ عزیزان، از فقر و تهیدستی تا کشیدن بار سنگین تکفیر و طرد نزدیکان...

اشکالی ندارد فیلم ببینید، در فضای مجازی بگردید، خیال‌بافی کنید یا چرت بزنید، فقط به شرطی که برایش برنامه‌ریزی کرده باشید!