بریده‌های کتاب احمدرضا حقیقیان قهفرخی

زهیر!مردمان بندگان دنیایند و دین بازیچه‌ی زبان و قافیه‌ی کلامشان است.در دین و با آنند،تا آن زمان که معیشت و معاششان را ضمان باشد،دیندارند تا آن‌وقت که این زمین،روزی و روزگارشان ثمر دهد؛و چون هنگام امتحان و هنگامه‌ی بلا رسد،اندکند مومنان....

خمینی به ما یاد داد که وسطِ جنگ،هر روز صبح بلند شویم و دست‌مان را بگیریم به زانوی خودمان و بگوییم یا علی...بگوییم یا خدا. . بعد رسیدیم به جایی که صبح به صبح باید میگفتیم یا دولت‌... توی آمریکا صبح به صبح می‌گویند یا خودم! من فکر میکردم یا خودم،به‌تر باشد از یا دولت! یا خودم را یک‌جورهایی می‌شد تبدیل‌ش کرد به یا علی... اما یا دولت با هیچ سریشی نمی‌چسبد به یا علی...

قیدار! از کامیون‌داری جدا شو...صاحبِ اتول بودن، کافی است... صاحب و مصاحبِ راننده‌ی اتول شو...نجار، کارش با چوب است.بنا، کارش با سنگ است. آهن‌گر کارش با آهن است... اما اربابِ ما کارش با آدم بود... گاراژدار هم کارش با اتول است، اما قیدار باید با راننده‌ی اتول باشد...

آلیستر:پس اگه میخوای اونا رو آتئیست دو آتیشه بار بیاری،اون‌هارو سفت و سخت بگیر به باد تعلیمات مذهبی.این همیشه جواب داده.

در دل‌م می‌گویم تحریم باید انسانِ مقاوم بسازد نه انسانِ دروغ‌گو اما می‌دانم که حرف‌م به شدت آرمانی است...

وقتی مزاج درست کار کند،فکر آدم هم درست کار میکند،و مثلا می‌شود بحث کرد که آیا رابطه مستقیمی بین چشم و احساس وجود دارد یا نه،اما در پریشانحالی و درماندگی و رنج و اضطراب است که جنبه حیوانی سرشتمان میچربد.

انسان‌ها به هم شبیه می‌شوند،چون "تغییر" میکنند و تغییر میکنند،چون پایبندی‌شان به آنچه آنها را متفاوت کرده از دست می‌رود.

"رَبِّ اشرَحْ لي صَدري" خدا سینمه‌ام را بشکاف.آی خدا سینه‌ام را آنقدر گشاد کن که همه چیز توش جا بشود!با همین مته بشکافش!کارم را هم هرجوری میخواهی آسان کن،سخت کن.حرفم را بفهمند،نفهمند. تو زبانم عقده باشد،نباشد.این‌ها دیگر مهم نیست. و "يَسِّر لي أمري" و "يَفقَهوا قَولي"ش "و احْلُل عُقدَةً مِن لِساني"ش مال خود موسا!نخواستیم!