بریده‌های کتاب ابوالفضل فیروزآبادی

یک دم ز بی وفایی عالم غمت مباد یک عمر عاشقی کن و یک دم غمت مباد مردم به هرکه آینه شد سنگ می زنند از طعنه های عالم و آدم غمت مباد

می بینمت از دور و زیاد است همین هم این سوخته دل ساخته با کمتر از این هم

ماها نمی‌تونیم مهربونی خدارو باورکنیم ، برا اینکه خدارو یه کسی مثل خودمون میبینیم ، نهایتش با یه مقدار فاصله .

گاهی یه آدم ، به ظاهر بدیای زیادی داره اما خوبیایی هم داره که خدا به احترام اون خوبیا عاقبت به خیرش میکنه .

چه قدر خوبه که آدما خاطره هارو فراموش نمی کنن . خاطره ها هرچند برای گذشته است اما با هرکدومشون میشه یه پل زد برا ساختن آینده ی بهتر .

مرد گفت (( فلوبر میگه : همه چیز به کنار ، کار همچنان بهترین راه گریز از زندگی است . ))

راننده گفت (( عجله نکن ... هیچ جا خبری نیست ... وقتی عجله میکنی فقط کمی زودتر به جایی که درآن خبری نیست میرسی . مصطفی کریمی ، راننده تاکسی ، از ایران ))

بیشترین چیزارو از کسایی یاد میگیریم که بیشتر از همه ازشون متنفریم .

از خودت زیادی براشون مایه میذاری و اوناهم هی بیشتر ازت توقع دارن تا وقتی که بالاخره تموم شی .

کی اذیتت کرده ؟ انتظارات خودم .

من منتظرت میمونم . چرا؟ وقتی عاشق کسی هستی این کارو میکنی . منتظر میمونی .

از عاشق شدن میترسی؟ از یه طرفه عاشق شدن میترسم .

من لیاقتم خداحافظی بهتری بود .

اوج درخواست آدما ، نشون دهنده شخصیت اوناست .

حقیقت عبادت اینه که اقرار کنی خدایا ، من اومدم بگم که هیچی نیستم .

آدم هرچی بیشتر رشد میکنه ، بیشتر احساس هیچ بودن میکنه .

عددا تا وقتی می‌تونن با هم مقایسه بشن و مسابقه بدن که پای بی‌نهایت وسط نباشه وقتی بی‌نهایت اومد ، همه عددا میشن صفر (:

آدمی که خودش رو بهتر از بقیه می‌دونه هیچ راهی به خدا نداره .

ما به اندازه‌ای که به خدا اعتماد می‌کنیم آرامش روحی رو می‌چشیم . آرامش نتیجه ی اعتماده .