بریده‌های کتاب زینب سادات رضازاده

اگر روزی دنبال دوست می‌گشتی در خانه ام به رویت باز است، بی هیچ شرمی بیا. باور کن در کلماتم اثری از سرزنش و دل شکستگی نخواهی یافت... اگر روزی دنبال دوست گشتی از گذشته شرم سار نباش گویی هیچ اتفاقی نیفتاده تو را با دلتنگی همه این سال‌ها در آغوش میگیرم ... میگویند یک قهوه تلخ چهل سال نان و نمک پس خود دارد کم از دست تو قهوه ننوشیدم ... بیا اگر گذرت به اینجا افتاد...

آدم ها باید داستان هایشان را تعریف کنند السا ، وگرنه خفه می‌شوند ....

وقتی مادربزرگ داری انگار یک ارتش پشت سرت داری. این بزرگترین امتیاز یک نوه است. اینکه بدانی یک نفر همیشه پشت اوست هرچه پیش بیاید، حتی وقتی اشتباه می‌کنی. در واقع مخصوصا وقتی که اشتباه می‌کنی . یک مادربزرگ هم نقش شمشیر را دارد هم سپر.

هرگز دست کم نگیر قلب را ، که قادر است کارهای کند که ذهن تصورش را نمیکند. قلب به همان خوبی که احساس میکند فرمان می‌دهد وگرنه تو چطور می‌توانی توصیف کنی راهی که من برگزیده ام تو برگزیده ای ، راه طولانی که این مسیر همراه داشت ..

غروب ها اغوا کننده اند پوشاننده مسیرها، پوشاننده دروغ ها. اهمیتی نمی‌دهیم که غروب اغوا کننده است، رنگهای شکوهمند ش را می‌بینیم و هرگز نمی‌دانیم خورشید افتاده است در پس زمین تا آن هنگام که سوختنش را ببینیم . غروب ها اغوا کننده اند پوشاننده حقایق پوشاننده دروغ ها

در مراقبت، چیزهای ظریفی از دست می‌روند مثل همین سکوت یا کلمه‌های تازه و چیزهای ظریفی بدست می آیند که حتی اسم هم ندارند. بدست آمده ها و از دست رفته‌های مراقبت بیشترشان نامرئی و دیریاب هستند و شبیه کانی های زیرزمینی، کند و ناملموس، در بستر سالیان شکل می‌گیرند.