بریده‌های کتاب زینب

زمین هم که می‌خواهد دور خورشید بچرخد، برای این که مهارش ول نشود و بی‌کله نرود به سمت خورشید، دور خودش هم بایستی بچرخد.. منع نکنید این مردم را! حکمتِ خداست که دورِ خودمان هم بچرخیم. والا مجنون می‌شدیم..

جوان! دل‌شکسته، کاش سرش می‌شکست ولی دلش نمی‌شکست.

به دلت شک نیار. این کار هم حكماً حکمتی دارد. هیأتِ محبان الحسین، خاصِ محبانِ حسینه. چرا؟ چون آدمِ خداپرست، خدا را می‌پرسته. اگر خط و ربطش را نفهمیدی، بدان هیچ نفهمیدی؛ بلکه اصلا نفهمی. محب حسین، گریه‌اش برای حسینه. با توام، فعله‌ی اصفهانی! از فتاح یاد بگیر، اگر برای پسرش حال گریه پیدا کرد، فی‌الفور گریه‌اش را وصل می‌کند به کربلا. راهش این است. این‌جور اشکتان مقدس می‌شود و چشمتان ضریح.. حكماً به چشمِ هم‌چه آدمی می‌شود دخیل بست. یا علی مددی!

يا من اسمه دوا و ذکره شفا! کذب است که می‌گویند دوا از ما، شفا از او... دوا از علی، شفا هم از علی. اسمش دوا، ذکرش شفا... یا علی مددی!

حکمی نمی‌شود گفت که آدمیزاد از چیزهایی که می‌داند بیشتر تقه خورده یا از چیزهایی که نمی‌داند. دانستن همیشه هم به ندانستن نمی‌ارزد. لاعِلمَ لَنا إلا ماعَلَّمْتَنا... يا على مددى..

من می‌دانم که تو هیچ‌چیز را با رؤیای دوردست دوست‌داشتن تعویض نخواهی کرد..

من دیگر به سوی تو باز نمی‌گردم. من نام تو را هم فراموش کرده‌ام..

تو چون دست‌های من، چون اندیشه‌های سوگوار این روزهای تلخ و چون تمام یادها، از من جدا نخواهی شد. به من بازگرد..

بخواب هلیا! تنها خواب تو را به تمامی آنچه از دست رفته‌است، به من، به رؤیاهای خوشِ بربادرفته پیوند خواهد زد.

هرآشنایی تازه، اندوهی تازه است.. مگذارید که نام شما را بدانند و به نام بخوانندتان. هرسلام، سرآغاز دردناک یک خداحافظی‌ست.

همسایه‌ی خدا در امان و دشمن خدا، ترسان است.

ای‌کاش بیشتر بوسیده بودمتان، ای‌کاش بیشتر در چشمان مبارکتان زل می‌زدم، ای‌کاش بیشتر دست‌هایتان را می‌بوییدم، ای‌کاش بیشتر باهم چای می‌نوشیدیم‌..

نامش در زمین فاطمه است اما در آسمان، منصوره. در آسمان دوست‌دارانش‌ را یاری می‌کند و روی زمین فاطمه است، چون شیعیان خود را از آتش جدا می‌کند.