بریده‌های کتاب زینب

خدایا! من همه چیز رو خراب کردم؛ تو بساز و آباد کن..

افسوس که برزخی میان حق و باطل نیست. از حق که گذشتی، دیگر هرچه هست باطل است.

می‌دانم که عشق او بی سرانجام است. دست خودم نیست، انگار یکی افسارم را می‌گیرد و به جایی می‌کشد که او آن‌جاست. تو باید حالم را درک کنی! تو هم عاشق شده‌ای. ناگهان خودت را می‌بینی که بی‌اراده داری به سمت‌ش می‌روی. انگار کشش عشق تدبیری ندارد..

آرزویت این است که خودت را به زودی از این باتلاق بیرون کشی؛ ولی می‌بینی که هرروز بیش‌تر فرو می‌روی..

عاشقی خدا توفير دارد با عاشقی ما.. خدا عاشقی است که حتا دوست ندارد اسم معشوقش را کسی بداند. به او می‌گوید رجل! همین. مرد! همین.. می‌فرماید و جاء من اقصى المدينه رجل يسعی.. جای دیگر می‌فرماید و جاء رجل من اقصى المدينه يسعی!

اسم معشوق را که جار نمی‌زنند... حضرت حق، عاشق کسی اگر شد، پنهانش می‌کند. کاش پیش حضرت حق اسم نداشتیم، اما مرد بودیم... طوبا للغرباء!

در قرآن اسم بعضی پیامبران آمده است؛ اسم بعضی غیر پیامبران هم چه صالح و چه طالح آمده است... این صلحا عاشق حضرت باری هستند... اما حضرتِ حق بعضی را خودش هم عاشق است.

خوش‌نامی قدم اول است.. از خوش‌نامی به بدنامی رسیدن، قدمِ بعدی بود.. قدمِ آخر، گم‌نامی است.. طوبا للغرباء!

- زبانم لال، آقا زمین خورده اند؟ قیدار تند نگاه می‌کند بهش: + زبانت لال. آقا زمین نمی‌خورند. هیچ وقت زمین نمی‌خورند. چیزی که زمین می‌خورد، عاقبت مجسمه سنگی میدان بیست و چهار اسفند است... به زمین گرم بخورد پسری که سپرد پای آقا را به این روز بیاندازند... آقا هیچ‌وقت زمین نمی‌خورند. این ماییم که زمین‌ خورده‌ی سیدی هستیم که به حقِ حق، به هواخواهی سیدی دیگر، پاش به این روز افتاد.

اگر تنهایی زن بوی اشک می‌دهد، تنهایی مرد همیشه بوی خون می‌دهد.

- زن‌ها هم تو خوشی گریه می‌کنند، هم تو ناخوشی، هم تو شادی، هم تو غم... ما مثل شما مرد نیستیم که اصلاً گریه نکنیم... + ما هم گریه می‌کنیم... اما زیر سیاهی.. فقط زیر سیاهی هیأت.. آنجا هم همین است. گریه می‌کنیم زار زار. هم برای خوشی‌ها و هم برای ناخوشی‌هامان.

همین‌جوری آدمی‌زاد باد می‌کند! هروقت دیدی برده‌اندت بالا و دارند بادت می‌کنند، بدان که روزگار از دست آویزان‌ت کرده است به قناره که پوست‌ت را بکند...