بریده‌های کتاب سورینام دینداری

برای انقلاب، باید گرفتاری ها و بدبختی های ملت را عمیق تر کرد. تا کاسه ی صبرشان لبریز شود و به پا خیزند.

خداوند خودش مربی است و مقام ولایت، خودش زمینه ساز وصول عاشقان به مقامات عالی.

هر انسان از هر نظر برجسته، بعید است بعد از چهل سالگی از میزان مشخصی از بدبینی نسبت به آدمیان بر کنار مانده باشد. زیرا چنین کسی، چنان که مقتضای طبیعی است، خود را با دیگران می سنجیده، به تدریج سرخورده شده، و عاقبت به چشم بصیرت دریافته است که آنان یا از جنبه ی فکری، یا از جنبه ی حسی، و در بیشتر موارد از هر دو جنبه، در جایگاهی عقب تر از وی قرار می‌گیرند و با وی همسان نمی‌شوند. از این رو با طیب خاطر از بُر خوردن و دمخور شدن با آنان تن می‌زند؛ پس از این روست که اساسا هرکس بر حسب ارزش درونی خود، تنهایی، یعنی جمعیت خاطر خودش را دوست خواهد داشت یا، برعکس، از آن بیزار خواهد شد.

حتی در جوانی متوجه شدم در جایی که دیگران برای کسب مالکیت های ظاهری رقابت می‌کنند، من مجبور نیستم به چنین چیزهایی رو کنم، زیرا در درون خود گنجی حمل می‌کردم که ارزش آن بسیار بیشتر از تمام دارایی های ظاهری بود. موضوع اصلی ام این بود که بر ارزش این گنج بیفزایم، چرا که گسترش ذهن و استقلال کامل از الزامات اولیه هستند.

در یک روز سرد زمستانی تعدادی خارپشت کاملا نزدیک به هم خود را جمع کردند تا از طریق گرمای بدن یکدیگر از یخ زدن محافظت شوند. اما خیلی زود متوجه اثر دردناک تیغ های یکدیگر شده و از هم فاصله گرفتند. هنگامی که مجددا به گرمای یکدیگر احتیاج پیدا کردند، دور هم جمع شدند، ولی اثر تیغ ها دوباره احساس شد، بنابراین آنها بین دو بدی گرفتار شده بودند. نیاز به اجتماع، انسان را از خلأ و یکنواختی زندگی بیرون برده آنها را به سوی یکدیگر می‌کشاند، اما بسیاری از خصوصیات ناخوشایند و تنفرانگیز آنها را دوباره از هم جدا می‌کند.

در گذشته در آرزوی همراهی دیگران بودم چیزی را تقاضا می‌کردم که آن‌ها واقعا نمی‌توانستند و نداشتند که به من بدهند. آن موقع بود که تنهایی را شناختم.

اکثر مردان به خود اجازه می‌دهند با چهره‌ای زیبا اغوا شوند... طبیعت زنان را وا می‌دارد تا تمام زیبایی خود را به یکباره به نمایش بگذارند و شور هیجانی ایجاد کنند. اما طبیعت بسیاری از زشتی های زنان، مانند هزینه های پایان ناپذیر، نگرانی برای کودکان، نافرمانی و سرکشی، لجبازی، پیری و زشتی، فریب، خیانت به همسر، هوسبازی، بداخلاقی، جار و جنجال و بدخواهی را پنهان می‌کند. بنابراین من ازدواج را وامی می‌نامم که در جوانی قرارداد آن بسته می‌شود و در پیری پرداخت می‌گردد.

من هرگز از حضور دیگران لذت نبرده ام. چرندیات دیگران، خواسته های آن ها، تلاش های ناچیز و زود گذرشان و زندگی های بیهوده آن‌ها اسباب زحمت و مایه دردسر است و مانعی برای اختلاط و تبادل افکار با معدود افراد بزرگ دنیا که حرف های مهمی برای گفتن دارند

فقط از طریق ایمان است که انسان می‌تواند خودش را از قلمرو نیستی رها کند.

زمانی طول کشید تا درست متوجه شوم که غالباً این نیروهای خیر و شر نیستند که با یکدیگر نبرد می‌کنند، بلکه صرفاً نیروهای شر متفاوتند که با همدیگر برای سلطه بر جهان رقابت می‌کنند.

انقلاب یعنی تغییر دادن درون به ساده زیستی، دوری از عافیت‌طلبی، اما بهره‌مند شدن از لذت های حلال‌، نعمتی است که اگر از خودمان دریغ کنیم، ثوابی در آن نیست و اتفاقا باعث تکبر و بهتر دیدن خودمان از دیگران هم می‌شود.

وقتی یار نیست چطور می‌شود عشق را همچنان نگه داشت.

Don't waste the rest of your time here worrying about other people unless it affects the common good. It will keep you from doing anything useful. You'll be too preoccupied with what so-and-so is doing, and why, and what they're saying, and what they're thinking, and what they're up to, and all the other things that throw you off and keep you from focusing on your own mind.

A persistent motif is the need to restrain anger and irritation with other people, to put up with their incompetence or malice, to show them the errors of their ways.

به این نتیجه رسیده‌ام که مهم‌ترین چیز در زندگی رسیدن به موفقیت ‌ها نیست، بلکه رسیدن به تواضع است، که البته کار بسیار مشکلی است توانایی گم نکردن خویش.

زندگی مثل یک گورخر است. نوار های سیاه را از سر می‌گذارنی، اما می‌دانی که به زودی به نوارهای سفید هم خواهی رسید.

سوتلانا زنی بود به شدت درک‌ناشده، زنی که به عشق بی‌قید و شرط نیاز مبرم داشت.