بریده‌های کتاب MN

پیداست که در کنار اعتقاد، چیزهای دیگری هم هست که راه را به سوی فلاح و هدایت و ولایت هموار می کند. آزادگی، فتوت، اصالت، جوانمردی و نجابت، صفاتی از این دست اند. همان که امام [علیه السلام] نیز در میان جبهه دشمن به دنبالشان می گردد و نمی یابد: ... اگر دین ندارید و از قیامت نمی هراسید، در دنیایتان آزاده و جوانمرد باشید.

تا آدمی رموز مکتب عشق را نشناسد و در پیچ و تاب کرشمه های ولایت نیفتاده باشد و آئین دلدادگی را تجربه نکرده باشد، نمی تواند سر از کار کربلا و اسرار عاشورا دربیاورد.

بخشی از هوش و نخبگی اینه که استقامت و پایداری هم داشته باشیم. با اولین اخم، با اولین انتقاد به‌هم نریزیم. خیلی سخته ولی این نیست که فقط تو شرایط گل و بلبل کار می کنیم، اگه سخت هم باشه می مونیم.

تکنولوژی صرفا از داخل کتاب و فرمول بیرون نمی‌آد. یه قسمتش کتاب و تئوری ها و فرمول ها هستند. یه قسمتش آچاره. باید آچار بزنید، باید با این ها سروکله بزنید تا به اون نقطه برسید.

گفتیم:« تو که این همه چرخ‌دنده می سازی، چرا ساعت نمی سازی؟» گفت:« من چرخ‌دنده سازم، ساعت ساز نیستم. من تعریف کارم اینه. رقیب اون نمی‌شم.» این یه فرهنگی می خواد که من فکر می کنم وقتی می خوایم توربین یا هواپیما بسازیم، باید این فرهنگ رو تو بخشی از جامعه ایجاد بکنیم.

«اگر چیزی برایت جذاب نیست، به خاطر این است که به اندازه‌ی کافی به آن خیره نشده‌ای.»

دوستی، عتیقه شدن یادها و روابط است؛ و «عتیقه‌ی نو» آشکار است که تا چه حد می تواند معنا داشته باشد.

دوستی، ریشه در اعماق دارد؛ اعماقِ ازمنه‌ی از دست رفته‌ی بازنگشتنیِ تکرار نشدنی.

ما می خواهیم کسی با ما باشد که «ما» نباشد، دستگیرنده‌ی ما باشد و دستگیرنده اش باشیم، هشداردهنده‌ی به ما باشد و هشداردهنده‌ی به او باشیم، بیدار کننده ی ما و بیدار کننده اش... رفیقی که تو را دائما تایید می کند با تحسین، اسیر است نه رفیق.

اما زمان به ما گفت که هر پیامی که به صداقت ارسال شود، سرانجام به صداقت دریافت خواهد شد ...

با خود گفت :« بله، راه زندگی ام همه نادرست بود. اما عیبی ندارد. می توانم، هنوز ممکن است به راه درست رفت! ولی راه درست کدام است؟»

حتی یک‌بار وقتی ایوان ایلیچ او را مرخص می کرد گفت :« عاقبت همه یک روز می میریم. این یک خرده زحمت به جایی بر نمی خورد.»

می گفت :« اگر مریض نبودی باز چیزی. اما حالا که مریضی باید خدمتت را کرد!»

با خود گفت :« چیزی هست که درست در نمی آید. باید آرام بگیرم، باید بر آن‌چه از اول تا حالا گذشته تأمل کنم.»

تمام زندگی ها درس نیست، اما در هر زندگی، درس هایی وجود دارد.

هیچ کس برای همیشه به زندگی ادامه نمی دهد، اما میراثی که از خودمان به جا می گذاریم ما را برای دیگران زنده نگه می دارد.

در وفور مشکلات و قحطی راه حل ها باید بایستیم به جنگ؛ جنگیدن با روش ها؛ جنگیدن با هر آنچه که می خواهد ما را محکوم به ناامیدی و ناتوانی کند.

حرف از سود بود و من یاد جملهٔ نادر ابراهیمی، نویسنده معروف افتادم که می گفت :« اصل در هر شرایطی و به هر شکلی، ایستادن است؛ چرا که دوام در ایستادگی، به هرحال شکل و شرایط را به سود انسان ایستاده تغییر خواهد داد.»

تصمیم آدم ها بعد از مغلوب شدن می تواند از جنس سقوط باشد یا تلاش برای صعود.

هیچ چیز به اندازهٔ دشواری و شکست تمایزآفرین نیست.