بریده‌های کتاب MN

«همه حیوانات باهم برابرند؛ اما بعضی برابرترند!»

حیوانات دلیلی نمی دیدند که حرف او را باور نکنند، خصوصا که حالا خیلی دقیق به خاطر نمی آوردند اوضاع قبل از شورش چگونه بود.

«شجاعت کافی نیست، وفاداری و اطاعت مهم‌تره. ... اگه یه گام اشتباه برداریم، دشمنان بر ما غلبه خواهند کرد. ...»

پاسخ او به مشکلات و موانع این بود:«من بیشتر کار خواهم کرد!» او این حرف را شعار خود کرده بود.

چندان باهوش نبود؛ اما به دلیل سخت‌کوشی و قدرتش در کار برای همه محترم بود.

امام رو به من و قیس می کند: - مگر شکایت موسی نبود از همراهی خضر، چون کشتی سوراخ کرد و جوانی سر برید و دیوار شکسته ای مرمت نمود؟ بنیان اعتراض بر ندانستن حکمت کار خضر بود ... اکنون هم چنین است ... که اگر این صلح نبود، شیعه ای از ما نمی ماند مگر کشته و به خون غلطیده ...

- هلاک مردمان را سه چیز سبب است قیس. کبر که نابودی دین است و آنچه ابلیس بدان لعنت شد؛ و حرص که دشمن نفس است و آنچه آدم بدان از بهشت رانده شد؛ و حسد که راهبر نگون‌بختی است و آنچه قابیل بدان قاتل هابیل شد ... به خدا پناه می برم از کبر و حرص و حسد.

و آخرش فرمودند: شما درست زندگی کنید، گفتار و رفتارتونو درست کنید، نیازی نیست دنبال ما بگردید، ما خودمون سراغتون می آییم.

مشکل ما، مشکل مشترک همه ما که دیدی، اینه که: حضرت رو برای خودمون می خواهیم، نه خودمون رو برای حضرت. امام رو خرج خودمون می کنیم، نه خودمون رو خرج امام.

پرنده ای که بال پرواز ندارد یا به پای خودش یا همتش، بند و زنجیر دارد، از انهدام قفس، استقبال نمی کند. چرا که ناتوانی اش به چشم می آید و درماندگی اش آشکار می شود.

پیداست که در کنار اعتقاد، چیزهای دیگری هم هست که راه را به سوی فلاح و هدایت و ولایت هموار می کند. آزادگی، فتوت، اصالت، جوانمردی و نجابت، صفاتی از این دست اند. همان که امام [علیه السلام] نیز در میان جبهه دشمن به دنبالشان می گردد و نمی یابد: ... اگر دین ندارید و از قیامت نمی هراسید، در دنیایتان آزاده و جوانمرد باشید.

تا آدمی رموز مکتب عشق را نشناسد و در پیچ و تاب کرشمه های ولایت نیفتاده باشد و آئین دلدادگی را تجربه نکرده باشد، نمی تواند سر از کار کربلا و اسرار عاشورا دربیاورد.

بخشی از هوش و نخبگی اینه که استقامت و پایداری هم داشته باشیم. با اولین اخم، با اولین انتقاد به‌هم نریزیم. خیلی سخته ولی این نیست که فقط تو شرایط گل و بلبل کار می کنیم، اگه سخت هم باشه می مونیم.

تکنولوژی صرفا از داخل کتاب و فرمول بیرون نمی‌آد. یه قسمتش کتاب و تئوری ها و فرمول ها هستند. یه قسمتش آچاره. باید آچار بزنید، باید با این ها سروکله بزنید تا به اون نقطه برسید.

گفتیم:« تو که این همه چرخ‌دنده می سازی، چرا ساعت نمی سازی؟» گفت:« من چرخ‌دنده سازم، ساعت ساز نیستم. من تعریف کارم اینه. رقیب اون نمی‌شم.» این یه فرهنگی می خواد که من فکر می کنم وقتی می خوایم توربین یا هواپیما بسازیم، باید این فرهنگ رو تو بخشی از جامعه ایجاد بکنیم.

«اگر چیزی برایت جذاب نیست، به خاطر این است که به اندازه‌ی کافی به آن خیره نشده‌ای.»

دوستی، عتیقه شدن یادها و روابط است؛ و «عتیقه‌ی نو» آشکار است که تا چه حد می تواند معنا داشته باشد.

دوستی، ریشه در اعماق دارد؛ اعماقِ ازمنه‌ی از دست رفته‌ی بازنگشتنیِ تکرار نشدنی.

ما می خواهیم کسی با ما باشد که «ما» نباشد، دستگیرنده‌ی ما باشد و دستگیرنده اش باشیم، هشداردهنده‌ی به ما باشد و هشداردهنده‌ی به او باشیم، بیدار کننده ی ما و بیدار کننده اش... رفیقی که تو را دائما تایید می کند با تحسین، اسیر است نه رفیق.

اما زمان به ما گفت که هر پیامی که به صداقت ارسال شود، سرانجام به صداقت دریافت خواهد شد ...