بریده‌های کتاب سارا

- حرف بزن برادر، حرف بزن! - دیر نیست؟ - برای من که می شنوم دیر نیست.

من از دوست داشتن، فقط لحظه ها را می خواستم.

بخواب هلیا! تنها خواب تو را به تمامی آنچه که از دست رفته است، به من، و به رویاهای خوش بر باد رفته پیوند خواهد زد.

«اندوه تو رو ضعیف نمی کنه، گریسون» «اما عشق میکنه.»

گفت: «ولی گاهی مغز آدم شروع می کنه به دور زدن. هر کاری هم که بکنی، همون افکار دائم تکرار می شن، بار ها و بارها.»

لیبی پرسید: «چرا آدم باید یه مهره رو قربانی کنه؟» گفتم: «برای اینکه کنترل صفحهٔ بازی رو به دست بگیره.»

«یعنی به همین راحتی گذاشتین بره؟ » گفتم :«ببین، یه وقت‌هایی باید بذاری برن. هیچ راه دیگه‌ای نیست .»

بعد از همۀ اون مدت، برگشتم همین‌جا. همون موقع بود که فهمیدم موضوع اصلاً این نیست که کجا باشم، بلکه اون چیزیه که درونمه. هر جا که می‌رفتم و با هرکسی که بودم، اهمیت نداشت. اگه می‌تونستم با خودم صادق باشم، پس به همون‌جا تعلق داشتم.

چقدر دردناکه که بفهمی برای انجام هر کاری به‌جز حسرت ‌خوردن، خیلی دیر شده.

آدم‌ها چیزهای گوناگونی را به دست فراموشی می‌سپارند. آن‌ها زندگی‌شان را با فراموش کردن می‌گذرانند. بااین‌همه، افکارمان باقی می‌ماند، همان‌طور که موج‌ها رد خود را روی شن‌ها به جا می‌گذارند

گوش کن، زندگی کوتاهه. توی داستان زندگیت، باید از همچین آدم‌هایی دوری کنی. بودن کنار افرادی رو انتخاب کن که واقعاً تو رو انتخاب می‌کنن؛ آدم‌هایی که تو رو منحصربه‌فرد می‌بینن. این همون داستانیه که دلت می‌خواد.

اشک‌ها برای این وجود دارن که باید به زندگی ادامه بدی. تو به زندگی ادامه می‌دی که یعنی مسائل بیشتری برای گریه کردن داری.

واقعی به نظر نمی رسید. این زندگی قرار نبود هیچ وقت واقعی به نظر برسد.

می خوابیدم و می خوابیدم و آرزو می کردم که بتوانم تا ابد بخوابم.