بریده‌های کتاب Saina

مردی که من عاشقش شدم تو بودی.تویی که مثل خودم درد رو میشناختی و در کنار من به تاریکی و درد قدم گذاشتی و من رو به روشنایی برگردوندی.

دوستت دارم.مهم نیست آمارانتا درباره اش چه می‌گوید،مهم نیست اگر تنها با قلب انسانی پیش‌ پا‌ افتاده‌ام است.حتی اگر بدنم را بسوزانند،دوستت خواهم داشت.

حتی اگه مایو من رو به بردگی میکشید هم باهاش می جنگیدم.هر روز...هر ساعت ...هر نفس...تمام لحظات باقی مونده ی عمرم رو‌ می جنگیدم تا راهی پیدا کنم و به تو برسم.این چیزی بود که وقتی از توی تاریکی والگ ها بیرون اومدی و از میان آتیشت بهم لبخند زدی فهمیدم.

دوریان گفت:«خب پس به اینجا رسیدیم.» ایلین با لبخندی نصفه و نیمه گفت:«به آخر راه!» کیال با لبخندی مردد گفت:«نه.این یه آغاز جدیده!»

منان پرسید:«چطوریه...عشق چطوریه؟» استرین گفت:«مثل اینه که هر روز یه کوچولو بمیری و در عین حال زنده هم باشی.وجد و شعفی اون قدر کامل که تقریبا دردناکه.من رو نابود و متلاشی کرد و دوباره از نو ساخت و به این خاطر از عشق نفرت داشتم،اما میدونستم راه فراری ازش نیست و تا ابد من و تغییر میده.اون ساحره کوچولو...عاشق اون هم بودم.جوری عاشقش بودم که نمیتونم توضیح بدم،مگر اینکه بگم قدرتمندترین احساسی بود که در تمام زندگی داشتم.قوی تر از خشم،شهوت یا جادو!»

تو باعث میشی بخوام زندگی کنم روان.نه اینکه از سختی ها جون سالم به در ببرم و فقط وجود داشته باشم،بلکه زندگی کنم.

سلینا گفت:من تو رو تصاحب میکنم روان وایت ثورن!برام مهم نیست چی میگی و چقدر اعتراض میکنی،من تو رو به عنوان دوست خودم تصاحب میکنم!

بعضی وقت ها اصلا چیزی به نام تصمیم درست وجود نداره.فقط انتخاب بین بین بد و بدتره