بریده‌های کتاب Nia

"اگه همه‌ی ما وقتی شرایط سخت می‌شه از چیزهایی که دوست داریم دست بکشیم، دنیای وحشتناکی می‌شه."

شاید فقط با تحلیل رفتن قوای جسمانی نیست که آدم احساس می‌کند دارد پیر می‌شود. شاید همین از دست رفتن عزیزان است که آدم را پیر می‌کند. وقتی کسانی که بیش از همه دوستشان داشته‌ای و هویت تو را ساخته اند و دنیایت را تعریف کرده اند، می‌گذارند و می‌روند، در خود فرو می‌روی و در سکوتی که روز به روز بیشتر گلویت را می‌گیرد، به سوی هر آینده‌ای که در انتظارت نشسته است، پیش می‌روی.

عشق دنیا را به یک باغ تبدیل می‌کرد، باغی چنان مبهوت کننده که آدم فراموش می‌کرد گلبرگ های رز به اندازه‌ی احساسات میرا و فانی بودند و در نهایت می‌مردند و فقط خار آن‌ها باقی می‌ماند.

به جای اینکه حول موفقیت و شکست یا شادی و درد تصمیم گیری کنید، بر اساس اجتناب از پشیمانی تصمیم بگیرید. پشیمانی‌هایمان معمولا بهترین ابزار چیزهایی است که در دراز مدت برای‌مان واقعا ارزش دارند.

ارزش زندگی بیشتر از اونه که برای ایمن موندن، همیشه توی قفس باشی...

گاهی اتفاق می‌افتد که ناگهان میل به تکاپو و جنب و جوش و پول درآوردن در ما بیدار می‌شود، حتی وقتی ذاتاً آدم تنبلی هستیم. سر برآوردن این نیاز تازه در ما که وادارمان می‌کند کاری بکنیم، خواه کار بهار باشد خواه کار طبیعتمان که از تنبلی خسته شده، خود، بدون در نظر گرفتن تغییر فصل ها، حاکی از نیاز به تغییر است.