بریده‌ کتاب‌های مُحیصا

:« می دانی، از نظر منطقی اگر کسی حال بقیه را بگیرد، یعنی خودش را پایین تر از آن ها می داند.»

می گویم:« به نظرت باید همین جوری باشه؟یعنی داریم درست می ریم؟» ویولا متفکرانه نفسی بیرون می دهد و می گوید:« بابام همیشه می گفت فقط میشه به جلو رفت ، وی! فقط به جلو و بس.»

شاید تصمیماتی که سرنوشت تاریخ را تغییر داده بود در چنین صحنه های شورانگیزی رخ نداده و طوری نبود که بشود آن را به روی پرده ی نقش داری به تصویر کشید. شاید سرنوشت در چنین مکان هایی معمولی و در اوج درماندگی و دودلی رقم می خورد.

گاهی وقتی میخوای دیگران رو نجات بدی باید یادت بمونه که اول به نجات خودت فکر کنی.

اگه یه چیز باشه که همیشه بتونم بهش تکیه کنم حماقت اجتناب‌ناپذیر انسان هاست. یکی دو قرن به همنوعانت فرصت بده و ببین که سرخوشانه دوباره اشتباه هایی رو تکرار می کنن که قرن ها پیش باعث شده بود بیشترشون از بین برن.

زخم های روحی با تظاهر به این که هیچ وقت اتفاق نیفتادن، درمان نمیشن. باید باهاشون مثل زخم عفونی برخورد کرد. با یه چاقوی داغ بازش می کنی و گوشت گندیده رو در میاری تا شاید اون وقت بتونی بهبود پیدا کنی.

دیگر یاد گرفته بود چطور خاطراتش را دفن کند و تنها این گونه می توانست بدون آن که دیوانه شود به زندگی ادامه دهد.

گربه ها گانگسترهای دنیای حیوانات بودند، خارج و بی قید و بند بودن از قانون زندگی می کردند و اغلب خارج از همان قانون می مردند.

مرگ یک معماست و خاک سپاری یک راز است.

گوش دادن هرگز باعث نشده مردی احمق تر بشه، اما خیلی ها رو باهوش تر کرده.

منظم بودن می تواند نقطه ی جدایی مرگ و زندگی باشد.

راه شکرگذاری برای درس های که زندگی به ما می دهد به کار بستن آنهاست.

کارآمدی واقعی ربطی به سرعت ندارد، بلکه کارآمدی یعنی زمان را روی چیزی صرف کنیم که واقعا اهمیت دارد.

کمرنگ ترین جوهرها از بهترین حافظه ها ماندگارترند. ( یک ضرب‌المثل چینی)

دفترهای ما به عنوان یک پناهگاه ذهنی عمل می کنند، جایی که ما برای تفکر، تأمل، پردازش و تمرکز آزاد هستیم.

داشتن یک زندگی قصد آگاه یعنی اعمال ما هم راستا با عقایدمان باشد. یعنی داستانی را بنویسیم که به آن اعتقاد داریم و افتخار می کنیم.

زندگی قصد آگاه یعنی قبل از اینکه دیگران بخواهند برای ما تصمیم بگیرند ، خودمان برای زندگی خود تصمیم بگیریم. ( ریچی تورن)

مو همیشه می گفت:« همراه داشتن کتاب های آشنا در جاهای غریبه به آدم آرامش می ده.»

دانش همیشه قوه ی خطرناک شدن رو داره؛ و این سلاحی قوی تر از یه شمشیر یا طلسمه.

الیزابت گفت:« به خاطر علم.» این حرفی بود که همیشه پیش از منفجر شدن چیزی به زبان می آورد.