بریده‌های کتاب مرضیه‌بانو

" تا حالا شده حقایق، اعتقاد کسی رو عوض کنه؟"

گر از دشمنت بد رسد، گر ز دوست بد و نیک را داد دادن، نکوست

برای درک عشق تنها باید به تو خیره شد: نامعقول، آشفته، توصیف ناپذیر، زنده، زنده، زنده، ...

بهترین مادرها، تمام وجودشان را می‌بخشند و می‌روند.

اگر بتوانم دلی را از شکستن باز دارم، بیهوده نزیسته‌ام. اگر بتوانم رنجی را بکاهم، یا دردی را مرهم نهم یا مرغکی رنجور را به آشیانه باز آورم، حاشا، بیهوده نزیسته‌ام.

اهل صورت غرق گفتار من‌اند اهل معنی مرد اسرار من‌اند

نیست شو تا هستی‌ات از پی رسد تا تو هستی، هست در تو کی رسد؟

آیا فقط چون به بَدی نه می‌گیم، خوبیم؟

چون جهان می‌بگذرد، بگذر تو نیز ترکِ او گیر و بدو منگر تو نیز زان‌که هر چیزی که آن پاینده نیست هر که دل بندد درو دل‌زنده نیست

هر نفس ز انفاسِ عمرت گوهری‌ست سویِ حق هر ذره نو رهبری‌ست

یگانه دشمنِ جدی احساسِ خرسندی در روزگار ما، اعتقاد به کمال‌طلبی انسان است

من پیشگویی نمی‌کنم بانوی من اما بناگزیر جهان به پایان می‌رسد اگر زنانگی بمیرد!

الهام هر چه که هست از "نمی‌دانم" ی مستمر جان می‌گیرد

در تمام جوامع کم‌اند کسانی که در قبال "غیرخودی‌ها " بر اساس اصول اخلاقی رفتار کنند.

جان نهان در جسم و تو در جان نهان ای نهان اندر نهان ای جانِ جان

شما که سوگلی سرنوشت‌اید و همه زن‌ها قربان صدقه‌تان می‌روند، چه می‌دانید یعنی چه که کسی همیشه آخرین نفر دنیا باشد.