بریده‌های کتاب Marzieh

روز هایی هست که احساس می کنم با جهان آنقدر ارتباط کمی دارم که رشته هایی که مرا به کره زمین متصل می کند، به نازکی تار عنکبوت و رشته های پشمک است‌؛ وزش یک باد شدید می تواند مرا کاملا از جا بکند، طوری که مانند دانه های گل قاصدک کنده و باد به این طرف و آن طرف پراکنده می شوم.

برایم جالب و عجیب بود که هیچ کس این نکته را برای من بیان نکرده بود که این قرآن چه تغییراتی در جهان به وجود آورده است! درباره ی آن، اینقدر صحبت می شود و افراد حاضرند جانشان را برای قرآن بدهند؛همه این ها به خاطر این نیست که قرآن سبک تفکرات یک انسان است، این ماورای سبک فکر انسان هاست. سخن وحی است و متفاوت از کلام انسان ها.

بیایید دست ساز باشیم، قیمتی باشیم و در عین قیمتی بودن جبهه شویم، هم افزا شویم اما یک شکل نشویم.

عمو بابی روی کارتی کوچک نوشته بود: « این قلب توست. آن را بسته نگه دار تا زمانی که مردی که کلیدش را دارد از راه برسد و آن را باز کند.»

رفاقت چیزی نبود که با چای و نان تست کره مالیده شده بفروشند!

من ممکنه تو رو دیده باشم. ممکنه تو خیابون از کنار هم رد شده باشیم. شاید با هم سوار اتوبوس بودیم. شاید زیرزمین منتظر یک قطار وایساده بوده باشیم.

«اون گفت چند روز کنارم دراز کشیده بوده. هیچ وقت از کنارم جم نمی خورده.» می پرسم: «کی جم نمیخورده؟» «اون گفت هیچکی تو زندگیش آنقدر دوستش نداشته. هیچکی انقدر بهش وابسته نبوده»

از سودی دیگر سقط سریع و راحت است. این چیزی است که جیمز می گوید. اصلا به احساس گناهی فکر نمی کند که مانند بختک برای باقی عمر به جان میا خواهد افتاد.

دوستانش به او این حس را می‌دادند که در آسمان پرواز می کند. کاری نبود که به خاطر دوستانش انجام ندهد.

مارگارت اندیشناک گفت: «تاریکی می توانه آدما رو افسرده کنه. برای آدما خوب نیست تنها بمونن و به خودشون واگذار بشن.»

مثلا بعضی از مورخان، اظهارات ماموران انگلیس، روسیه یا کشور های دیگر را که در ایران منافعی را دنبال می کردند در مورد بعضی از شخصیت ها، حوادث وحرکت های تاریخی، به افراط و به طور یکطرفه و بدون ارزش قائل شدن برای سایر منابع، مبنای داوری خویش قرار می دهند.

خشونت از پس نفرت بر نمی آید و انتقام درمان درد ها نیست.

هر اندازه که به خداوند باور داشته باشی خداوند همون اندازه برای تو وجود داره. هرچه بیشتر به او ایمان بیاری، وجود و حضور او برای تو بیش تر می شه.

نمی دانم به پایین در زنگ زده ی بارگیر کامیون که با خط بدی نوشته شده است: «آخ که دوزخ با تو بهتر از بهشت بی تو است، بی وفا!» نگاه می کند یا به دو تا «یاهو» یی که روی شل گیر های پلاستیکی چرخ های عقب کامیون نوشته شده اند.

نمی خواهم مثل بیشتر آدم ها که می آیند و می‌روند و هیچ غلطی نمی کنند، در تاریخ بی خاصیت باشم. نمی‌خواهم عضو خنثی تاریخ بشریت باشم.

آری! با زبان می گویند آنچه در قلبشان نیست یا اینکه احترام و تقدیر می کنند ولی پیروی و تقلید از دشمنان و قاتلان و مخالفان اهل بیت می نمایند، یا اینکه معمولا نمی دانند اهل بیت کیست و اگر از آنان بپرسی، اهل بیت چه کسانی اند؟ ناگهان پاسخت می دهند آنان همان زن های پیامبرند که خداوند رجس را از آنان دور و پاکشان گردانید.

علی علیه السلام می فرمود: «آیا روا بود که پیامبر را در خانه اش بدون دفن رها می کردم و برای دست یابی به حکومت با دیگران نبرد می نمودم؟!»

نمی توانم بپرسم که کشیش، آیا شما گمان می کنید چون در کودکی آرزوی مرگ کرده ام، اکنون اینجا هستم؟ چون هنگامی که در کودکی آن سخن را بر لب آوردم، به راستی دوست داشتم بمیرم. من آن را همچون یک نیایش بر زبان آوردم «امیدوارم، بمیرم» پس آیا من نویسنده ی سرنوشت خویشم؟