بریده‌های کتاب مهدیه خاتون

خیال به معنای وهم و متضاد واقعیت نیست.خیال آبستن واقعیت است چنان که دانه مستعد درخت شدن. خیال از واقعیت نمی گریزد بلکه به استقبال آن می‌رود. قوه نامیهٔ هر چیز در خیال آن وجود دارد و همین قوه است که به تدریج می‌بالد و می شکفد و به واقعیت شکل می‌دهد.

ایام ناگواری پیش رو داری؛ ولی دلسرد نشو! بالاخره اوضاع رو به راه می‌شود. خبر هایی هست که حتی زاغ ها هم نشنیده‌اند. شب خوش!

من اگر تخصصی داشته باشم بودن در اشتباه ترین مکان در بدترین زمان ممکن است.

می پرسد چرا بلند نمی شوم بروم خانه ام. حرفی نمی زنم خودش همه چیز را می فهمد. خوشم می آید یک نفر، نگفته حرف های آدم را بفهمد.

می خواهم دوباره در حالی که بوی آن قرمه سبزی دارد دیوانه‌ام می کند به گندم بگویم:«من باید بروم» می خواهم گندم حتی نپرسد چرا، انگار که خودش می داند الان آرش و آرمان از مدرسه می آیند و باید بروم به‌شان ناهار بدهم. شاید هم نمی‌داند ، شاید فقط این را می داند که وقتی کسی می‌گوید باید بروم ،یعنی باید برود...

وقتش که شد تو مراقب من باش و منم‌ همیشه مراقب تو خواهم بود.

تا آن لحظه گمان می برد که می خواهد از کل جهان به بیرون بلولد. اما از جهان نه که از آدم های آن بود.