بریده‌های کتاب "死の天使"

انگار از قعر لانه‌ی چلچله ها در تنه‌ی درخت، شورابی را می‌دید، بی‌آن‌که خودش بداند زنده بود. نه. مرده بود و نمی‌دانست که مرده است.

گفت:«آدم تا داستان نخواند معنی زندگی را نمی‌فهمد.»

آیدین. آیدین کجایی که ببینی تنها شده‌ام، و هرشب دنیا یخ می‌زند. انگار همه‌ی آدم‌های دنیا مرده‌اند، و من تقاص هراس همه‌ی آدم‌ها را یکجا پس می‌دهم.

گفت:«دنبال خودم در گذشته ها می‌گردم. ما چیزهایی داشته‌ایم که حالا نداریم.»

من دنبال چیزی می‌گشتم که گمش کرده‌ام. دارم رفته‌رفته تبدیل به آدمی می‌شوم که به فکر کردن فکر می‌کند. حالا فکر کردن برای من عادت شده. هدف شده.

آدمی شده بود که حال و آینده‌اش را رها کرده بود و به گذشته‌ها چسبیده بود. دلمرده شده بود. تنهایی را بیش‌تر از همه چیز دوست داشت.

گفت:« این باران هم به‌خاطر من می‌بارد. اما نمی‌دانم خودم به‌خاطر چی زنده‌ام.»

«آیدین، اورهان، همدیگر را خیلی دوست داشته باشید. زندگی، زندگی ارزشی ندارد.»

بلبل چه می‌داند که بر بام کدام آید فرود آزاده و عاری ز شب پنداردت آزادگار آیم چو چنگ اندر خروش چون زخم بر من می‌زنند این مردمان رنگ‌رنگ این دشمنان نابکار

هیچ چیز برایش تازگی نداشت. انگار یک‌بار در این دنیا زیسته بود و حالا تجربه‌ی دومش بود.

پدر پرسید:«دنبال چه می‌گردی؟» آیدین گفت:«دنبال خودم.»

آدم‌ها هم مثل درخت‌ها بودند. یک برف سنگین همیشه بر شانه های آدم وجود داشت و سنگینی‌اش تا بهار دیگر حس می‌شد. بدیش این بود که آدم‌ها فقط یک‌بار می‌مردند. و همین یک‌بار چه فاجعه دردناکی بود.

هرچیزی که بی تکلف باشد، زیباست.

دنیل پاسخ داد: روح من در هم شکسته تاتیانا. هیچ‌کس نمی‌تونه روح شکسته رو درمون کنه.

با افراد افسرده مهربان باشید؛ آنها را ضعیف قلمداد نکنید... زیرا صبح ها جدا شدن از رختخواب اراده‌ای می‌خواهد که بیشترمان نداریم.

می‌دونی... عشق چیز عجیبیه. می‌تونه آدم‌ها رو نسبت به هم مهربون کنه. می‌تونه گرگی رو که تو وجود همه هست از بین ببره. می‌تونه... می‌تونه خیلی کارها کنه.

دردناک‌ترین بخش، آن رنجی که در حین شکنجه متحمل می‌شدند نبوده، بلکه بزدلی آنها بود که وانمود می‌کردند با وجود شکنجه‌های سخت، هنوز خیلی خوب هستند.

قانون، مهندسی، پزشکی، تجارت و...، بسیار مهم هستند و برای حفظ زندگی، ضروری. اما شعر، زیبایی، رومنس، عشق و... اینها چیزهایی هستند که ما به خاطرشان زنده می‌مانیم.

مشکلی نیست اگر بخواهیم به همان شکلی که هستیم زندگی کنیم.