بریده‌ کتاب‌های فاطمه آرامش

می‌گویند خورشید همه چیز را جان دوباره می‌دهد. حالا ببینید خورشید را، انگار خودش هم مُرده، مگر نه؟ همه چیز مُرده، هر جا را نگاه کنی جز نعش نمی‌بینی. فقط یک مشت آدم مانده‌اند و دورشان جز خاموشی هیچ نیست؛ این است دنیا. چه کسی می‌گفت: آدم‌ها، آهای آدم‌ها، همدیگر را دوست داشته باشید؟ این حرف را چه کسی زد؟

و به‌راستی اگر یوگنی اورتنیف را هنگام ارتکاب این جنایت دیوانه بشماریم همهٔ مردم را باید دیوانه بدانیم. و دیوانه‌تر از همه بی‌تردید کسانی هستند که در دیگران آثار جنونی را می‌بینند که در خود نمی‌بینند.

وقتی آدم به تاریکی نگاه می کند، به آنجا، می‌داند که چه چیزها ممکن است باشد، اما نمی‌داند چه ها میگذرد. برای همین است که در تاریکی خیلی خبرهاست.

زندگی از آتش بر می‌خیزد و آتش از مرگ چوب.

من عشق را گناه می شمردم و باور داشتم که گناه روح را می آزارد، پس وقتی می دیدم که روحم اسیر هیچ درد و آزاری نیست، ذره ای گمان نمی بردم که عشقی در میان باشد.