بریده‌های کتاب فرزانه تیموری

وقتی چیزی دیده نمی‌شود و پنهان است شجاعت معنی ندارد.

به یاد داشته باش که یک مرد، عشق را پاس می‌دارد، یک مرد هر چه را که می‌تواند به قربانگاهِ عشق می‌آورد، آنچه فدا کردنی‌ست فدا می‌کند، آنچه شکستنی‌ست می‌شکند و آنچه را که تحمل سوز است تحمل می‌کند؛ اما هرگز منزلگاهِ دوست‌داشتن به گدایی نمی‌رود.

بد اگر دیر می‌گذرد، خوب انگار شتابِ گذشتن دارد.

و انسان، گاهی اوقات مجبور است کاری را بکند که دوست ندارد؛ اما درست است و باید کرد.

حرفی که دل دیگران را می‌شکند، از دلِ‌شکسته خبر می‌دهد.

اشتباه کردن، گناه نیست؛ بر سر اشتباه پای فشردن، جرم است.

من دنبال آنها نیستم پدر، در کنار آنها هستم و با آنها. این خیلی فرق میکند.

گاهی اوقات، انسان مجبور می‌شود محبوب بودن را فدای خوب بودن بکند. محبوبِ مردم شدن، آسان تر از کار کردن برای مردم است.

وقتی کسی حرف نمی‌زند، دلیل این نیست که نمی‌تواند حرف بزند و نمی‌تواند خوب حرف بزند. ضرورتِ گفتن مهم است نه گفتن‌.

زندگی به من یاد داده که صبر، داروی تلخی است که بسیاری از مصیبت ها و رنج ها را مداوا می‌کند.

《اندازه‌ی تمام دوستت دارم های دنیا ،دوستت دارم.》

_تو حق نداری شهید بشی! لبخندش تلخ شد. _اگه شهید نشم... می‌میرم!

_گاهی .. بعضی آدما، چاییشون رو با طعم خدا می‌خورن... بعضی هم، فنجان چایشون رو در کنار خود خدا. اما اون کسی می‌بره که چایی رو با طعم خدا، مهمون خود خدا بخوره.

درماندگان. تنها سلاحشان حرف است و نه اعتبار حرفی که میزنند،

گاهی بهتر است غبار خاطراتمان دست نخورده باقی بماند.

هدر دادنِ این همه از زندگیمان با زندگی نکردن خیلی غمگینم می‌کند. قبلاً مثل الان نبودیم، اما خاطرات گذشته می‌توانند همه ما را به دروغگو تبدیل کنند.

عشق،نَفسِ نخستین است و درد:دردِ جاری، نخستینِ همیشه.

مشکل، زندگی را زندگی می‌کند. مشکل، به زندگی، معنی می‌دهد.

اصل، این سوی واقعیت نیست، تغییر دادنِ واقعیت است.