بریده‌های کتاب Kimia

تاریخ چیزی نبود جز لوح رنگ‌باخته‌ای که دائما پاک می‌شد و بنا به مقتضیات دوباره نوشته می‌شد.

بالاخره نفسم جا آمد. وقت رفتن به خانه بود. ماجرای تنگی نفس و این فکروخیال‌ها در کل همه‌اش بهانه‌ای بود که کمی دیرتر بروم داخل خانه. خیلی وقت است دستم برای خودم رو شده. زیاد از این کارها می‌کنم. اولش بابت دیدن خانواده‌ام دل توی دلم نیست، با عجله می‌آیم، چهار ساعتِ تمام با دوچرخهٔ قراضه‌ام رکاب می‌زنم و حین آواز خواندن از زور خستگی زیر باران گریه می‌کنم. اما آخرش وقتی می‌رسم همه‌چیز یادم می‌رود. هر کاری بتوانم می‌کنم تا چند دقیقه دیرتر وارد خانه شوم.

نوزاد خوشحال است، چون هنوز نمی‌داند دختر است. بعدها باید غصه‌اش را بخورد.

Truth is often bitter, particularly when a person has been tasting more enjoyable lies.

All stories are made of both truths and lies, she used to say. What matters is the way that we believe in them.

Maybe I want to make him want me, so that I can be the one who walks away.

Marianne had the sense that her real life was happening somewhere very far away, happening without her, and she didn’t know if she would ever find out where it was and become part of it.

“I’ll tell you what I don’t want at my funeral,” says Johnny. “I don’t want a bunch of New York art-world types who don’t even know me standing around in a stupid-ass reception room.” “I don’t want religious people talking about a God I don’t believe in,” says Gat. “Or a bunch of fake girls acting all sad and then putting lip gloss on in the bathroom and fixing their hair,” says Mirren.

If you want to live where people are not afraid of mice, you must give up living in palaces.

He asked about Dad and about Gran—as if talking about something could make it better. As if wounds needed attention.

Do you understand, Cady? Silence is a protective coating over pain.

در طول زندگی‌اش ورونیکا متوجه شده بود که بسیاری از مردم طوری در مورد فجایع موجود در زندگی سایرین حرف می‌زنند که انگار دوست دارند به آن‌ها کمک کنند، اما واقعیت این است که آن‌ها از عذاب کشیدن دیگران لذت می‌برند، زیرا این باعث می‌شود تا باور کنند که خوشبخت هستند و زندگی با آن‌ها خوب رفتار کرده است.

هر کس حق داره هر طور می‌خواد فکر کنه و توقع داشته باشه که دیگران هم به عقایدش احترام بگذارند. اما من قبل از این‌که با دیگران زندگی کنم، باید بتونم با خودم زندگی کنم. وجدان آدم تنها چیزیه که نمی‌تونه تابع نظر اکثریت باشه.

این که صد سال شکست خورده‌ایم، دلیل این نیست که باز تقلا نکنیم.

خانوم ماودی حرکت گهواره‌ای صندلی‌اش را متوقف کرد و با لحن جدی‌تری گفت: تو واسه فهم این مطلب هنوز خیلی بچه‌ای؛ اما بعضی وقت‌ها انجیل تو دست بعضی‌ها بدتر از یک بطری نوشیدنی غیرمجاز تو دست... فرض کنیم پدر تو است.

It is only in the desperate seconds before death that we realize the windows against which we broke our bodies were only mirrors, all along.

همه مردم می‌دانند که زندگی به زحمتش نمی‌ارزد.

خیلی از اوقات آدم تا شروع نکند به صحبت کردن دربارهٔ چیزی که چندان براش جالب نیست، نمی‌فهمه که چه چیزی براش زیاد جالبه.

وقتی که یه نفر مرده باشه، دلیل نمی‌شه که آدم دیگه دوستش نداشته باشه. مخصوصا موقعی که اون شخص هزار درجه بهتر از آدمایی باشه که می‌دونیم زنده‌ن.

فکرم رفت پیش آن جمعیتی که توی یک قبرستان مرا می‌چپاندند توی یک قبر و بعد سنگی روی آن می‌گذاشتند که اسم من رویش کنده شده بود، وسط مرده‌ها. پسر، موقعی که آدم می‌میرد، این مردم خوب آدم را از چهار جهت محاصره می‌کنند. من امیدوارم که وقتی مردم، یک آدم با فهم و شعوری پیدا بشود و جنازه مرا توی رودخانه‌ای، جایی بیندازد. هرجا که می‌خواهد، باشد، ولی فقط توی قبرستان، وسط مرده‌ها، چالم نکنند. روزهای یکشنبه می‌آیند و روی شکم آدم دسته گل می‌گذارند و از این‌جور کارهای مسخره. وقتی که آدم زنده نباشد، گل را می‌خواهد چه کار؟ مرده که به گل احتیاج ندارد.